در هنگام جستجو کلمه در قسمت عنوان میتوانید کلمات مورد جستجو را با کاراکتر (-) جدا کنید.
کاربرد نوع شرط:
- جایگاه : پژوهشی
- مجله: پژوهش های علوم دامی (دانش کشاورزی)
- نوع مقاله: Journal Article
- کلمات کلیدی: تولید گاز,هضمپذیری,فراسنجه,توده میکروبی
- چکیده: زمینه مطالعاتی: مغز بلوط حاوی 55 درصد نشاسته است که میتوان از آن به عنوان منبع انرژی، در تغذیه دام نشخوار کننده در کنسانتره استفاده کرد. هدف: هدف از این مطالعه، بررسی اثر جیرههای آزمایشی حاوی سطوح صفر، 80/15، 58/31 و 37/47 درصد مغز میوه بلوط بر فراسنجه های تجزیهپذیری، تخمیری و قابلیت هضم آزمایشگاهی در گاو هلشتاین و گاومیش رودخانه ای خوزستان بود. روش کار: میوه بلوط در سطوح صفر، 80/15، 58/31 و 37/47 درصد در جیره (تنظیم شده بر طبق جداول احتیاجات غذایی گاو) گاو و گاومیش استفاده شد. روش های تولید گاز، تلی و تری و کیسه گذاری شکمبه ای برای تعیین هضم، تخمیر و تجزیهپذیری این جیرههای آزمایشی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج: میزان قابلیت هضم ماده خشک و NDF در گاو و گاومیش در تیمار حاوی 58/31 درصد مغز بلوط بالاترین مقدار بود (05/0p <). صرف نظر از نوع جیره آزمایشی، قابلیت هضم ماده خشک در گاو و گاومیش تفاوت معنی داری نداشت (05/0P>)، اما قابلیت هضم NDF در گاومیش بالاتر از گاو (96/75 در برابر 53/65 درصد) بود (05/0p <). بدون توجه به نوع دام، بیشترین پتانسیل تولید گاز مربوط به تیمارهای حاوی مغز بلوط بود (05/0p <). مقدارPF ، تولید توده میکروبی، راندمان توده میکروبی و همچنین ماده آلی واقعا هضم شده بین جیرههای حاوی مقادیر مختلف مغز بلوط متفاوت نبود (05/0P>). بخش کند تجزیه (b)، پتانسیل تجزیه پذیری (PD) و تجزیه پذیری موثر (ED) در تیمار حاوی 58/31 درصد مغز بلوط در گاو و گاومیش بالاترین مقدار بدست آمد (05/0p <). بخش سریع تجزیه (a)، بخش کند تجزیه (b)، نرخ تجزیه (c)، پتانسیل تجزیهپذیری (PD) و تجزیهپذیری موثر(ED) در گاو و گاومیش متفاوت نبود (05/0
نتیجه گیری نهایی: با توجه به نتایج این آزمایش میتوان نتیجه گرفت که مغز میوه بلوط تا 58/31 درصد، به دلیل بهبود شرایط تخمیری شکمبه در شرایط آزمایشگاه، می تواند در جیره گاو هلشتاین و گاومیش خوزستانی استفاده شود اما در این زمینه نیاز به مطالعات بیشتری میباشد.
- چکیده انگلیسی:
- انتشار مقاله: 10-10-1397
- نویسندگان: زهرا رحمتی مقدم,طاهره محمدآبادی,هدایت الله روشنفکر,مرتضی چاجی,خلیل میرزاده
- مشاهده
- جایگاه : پژوهشی
- مجله: پژوهش های علوم دامی (دانش کشاورزی)
- نوع مقاله: Journal Article
- کلمات کلیدی: عناصر معدنی,ترکیب شیمیایی,فعالیت نشخوار,گلوکز خون,نیتروژن اورهای خون
- چکیده: زمینه مطالعاتی: برهان را شاید بتوان به عنوان منبع غنی از نیتروژن در جیره نشخوارکنندگان استفاده کرد، برهان حاوی الیاف و چربیهای اشباع پایین و بدون کلسترول است. هدف: هدف از آزمایش حاضر بررسی امکان جایگزینی گیاه برهان با علوفه یونجه در جیره بزها بود. روش کار: مصرف خوراک، قابلیت هضم مواد مغذی، فعالیت نشخوار، فراسنجههای تخمیری شکمبه، فراسنجههای خونی و جمعیت پروتوزوآی شکمبه بزهای نجدی مورد مطالعه قرار گرفتند. در این آزمایش از 12 رأس بز نجدی با میانگین وزن 2±30 کیلوگرم در قالب طرح کاملأ تصادفی با سه تیمار و چهار تکرار، استفاده شد. جیرههای آزمایشی شامل جایگزینی 50 و 75 درصد برهان با علوفه یونجه و جیره شاهد بدون برهان بودند. نتایج: نتایج نشان داد که پروتئین و چربیخام شاخه کامل برهان نسبت به یونجه بیشتر بود، اما ADFآن کمتر از یونجه بود. غلظت تمام مواد معدنی به جز پتاسیم در برهان بیشتر از یونجه بود. مصرف و قابلیت هضم مواد مغذی (ماده خشک، ماده آلی، NDF، ADF و پروتئین) در جیرههای حاوی برهان بیشتر از جیره شاهد بود (05/0>P)، به طوری که جیره حاوی 75 درصد برهان جایگزین شده با علوفه یونجه بالاترین مقادیر را داشت. مدت زمان نشخوار تحت تاثیر جیرههای آزمایشی قرار گرفت (05/0>P) و در جیره حاوی 75 درصد برهان جایگزین با علوفه یونجه بالاتر از سایر جیرهها بود. اما مدت زمان نشخوار به ازای مصرف مواد مغذی، جیرههای حاوی برهان مقدار کمتری را نشان دادند. غلظت نیتروژن آمونیاکی و pH تحت تأثیر جیرههای آزمایش قرار گرفت (05/0p <) و در جیرههای حاوی برهان کاهش یافتند. تغذیه برهان به دامها طی دوره آزمایش، تأثیر معنیداری بر گلوکز و کلسترول نداشت (05/0P>)، اما منجر به کاهش غلظت نیتروژن اورهای خون شد (05/0>P). جمعیت پروتوزوآی شکمبه بزها تحت تاثیر برهان در جیره به طور معنیداری کاهش یافت (05/0p <). نتیجهگیری نهایی: بنابراین نتایج آزمایش حاضر نشان داد که میتوان در سطوح پیشنهادی آزمایش حاضر، برهان را بدون اثر منفی بر هضم، تخمیر و متابولیسم در جیره بزها استفاده کرد.
- چکیده انگلیسی:
- انتشار مقاله: 09-04-1397
- نویسندگان: لیلا بابادی,مرتضی چاجی,طاهره محمدآبادی
- مشاهده
- جایگاه : پژوهشی
- مجله: پژوهش های علوم دامی (دانش کشاورزی)
- نوع مقاله: Journal Article
- کلمات کلیدی: نانوسلنیوم,باکتریهای شکمبه,قابلیت هضم,قارچهای شکمبه
- چکیده: زمینه مطالعاتی: ذرات کوچکتر نانو، فعالتر از ذرات بزرگتر هستند. اهمیت سلنیوم برای میکروارگانیسمهای شکمبه به طور کامل مشخص نشده است. هدف: آزمایش حاضر بهمنظور بررسی اثر نانوسلنیوم بر فعالیت جمعیت کامل میکروارگانیسمها، باکتریها و قارچهای جدا شده از مایع شکمبه گوسفند و بز انجام گرفت. روش کار: در این آزمایش، مقادیر صفر، 2/0، 4/0 و 6/0 میلیگرم در کیلوگرم نانوسلنیوم به یک جیره پایه استاندارد گوسفند و بز افزوده شد و قابلیت هضم و تخمیر جیرهها در آزمایشگاه با استفاده از مایع شکمبه گوسفند و بز اندازهگیری شد. نتایج: بالاترین قابلیت هضم ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی (NDF) جیره آزمایشی در گوسفند و بز، مربوط به مقدار ۶/۰ میلیگرم نانوسلنیوم بود که بیشتر از شاهد بود (05/0>P). صرفنظر از سطح نانوسلنیوم، قابلیت هضم ماده خشک و NDF توسط میکروارگانیسمهای گوسفند بیشتر از بز بود. صرف نظر از نوع دام، قابلیت هضم ماده خشک و NDF، با افزایش مقدار نانوسلنیوم، افزایش یافت (05/0P<). پتانسیل تولید گاز توسط میکروارگانیسمهای گوسفند در جیره حاوی ۶/۰ میلیگرم نانوسلنیوم بیشترین مقدار بود و برای تمام سطوح بیشتر از بز بود (05/0>P). قابلیت هضم ماده خشک و NDF توسط باکتریهای شکمبه گوسفند بیشتر از بز بود، بلعکس قابلیت هضم این مواد مغذی توسط قارچهای جدا شده از شکمبه بز بیشتر از گوسفند بود. نتیجهگیری نهایی: بنابراین، استفاده از نانوسلنیوم باعث بهبود هضم و تخمیر مواد مغذی توسط کل میکروارگانیسمها و باکتریهای شکمبه گوسفند و بز شد.
- چکیده انگلیسی:
- انتشار مقاله: 28-01-1397
- نویسندگان: مرتضی چاجی,یاسر منجزی
- مشاهده
- جایگاه : پژوهشی
- مجله: پژوهش های علوم دامی (دانش کشاورزی)
- نوع مقاله: Journal Article
- کلمات کلیدی: pH,دما,مواد لیگنوسلولزی,باکتریهای روده موریانه,فراسنجههای تخمیر آزمایشگاهی
- چکیده: زمینه مطالعاتی: روده موریانهها حاوی انواع مختلفی از میکروارگانیسمهای تجزیه کننده مواد لیگنوسلولزی است که امکان استفاده از آنها در بهبود ارزش تغذیهای پسماندهای زراعی گامی بزرگ جهت پوشش دادن کمبود خوراک دام است. هدف: این پژوهش به منظور تعیین دما و pH بهینه رشد باکتریهای همزیست تجزیه کننده مواد لیگنوسلولزی جدا شده از دستگاه گوارش موریانهها و بررسی قابلیت هضم و فراسنجههای تخمیر آزمایشگاهی کاه گندم و سرشاخه خرمای فرآوری شده با ایزولههای مذکور انجام شد. روشکار: برای این منظور، از سه گونه باکتری Bacillus licheniformis ، Ochrobactrum intermedium و Microbacterium paludicola، استفاده گردید که باکتریهای مذکور توسط کشت محتویات روده موریانهها در محیطهای کشت حاوی انواع مختلفی از لیگنین و مواد لیگنوسلولزی جداسازی شده بودند. منحنیهای رشد ایزولهها در محیط کشت نوترینت براث به دست آمد. و سپس کاه گندم و سرشاخه خرما توسط جدایههای مذکور عملآوری شدند. نتایج: رشد بهینه باکتری B. licheniformisدر دمای 40 درجه سانتیگراد بود، اما در دو گونه O. intermedium و M. paludicola رشد بهینه در دمای 37 درجه سانتیگراد مشاهده گردید. رشد بهینه هر سه سویه در pH برابر با 7 اتفاق افتاد. پس از عملآوری، برای هر دو سوبسترای کاه گندم و سرشاخه خرما بیشترین حجم گاز تولیدی و قابلیت هضم ماده آلی در تیمار فرآوری شده توسط باکتری B. licheniformisو کمترین در تیمار شاهد مشاهده گردید (05/0P<). قابلیت هضم ماده خشک، سوبسترای تجزیه شده حقیقی، انرژی قابل متابولیسم، ضریب تفکیک، pH و غلظت نیتروژن آمونیاکی در هر دو سوبسترا تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. نتیجهگیری نهایی: نتایج این تحقیق نشان داد که عملآوری کاه گندم و سرشاخه خرما توسط باکتریهای جداسازی شده سبب بهبود فراسنجههای تخمیر شکمبه در شرایط برونتنی گردید.
- چکیده انگلیسی:
- انتشار مقاله: 16-07-1396
- نویسندگان: ایوب عزیزی,طاهره محمدآبادی,حسین معتمدی,مرتضی چاجی,حسن فضایلی
- مشاهده
- جایگاه : پژوهشی
- مجله: پژوهش های علوم دامی (دانش کشاورزی)
- نوع مقاله: Journal Article
- کلمات کلیدی: ترکیب شیمیایی,فراسنجه های خونی,تفاله زیتون,تکنیک تولیدگاز,هضم آزمایشگاهی
- چکیده: زمینه مطالعاتی و هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر غلظتهای مختلف نانوسلنیوم محلول در آب آشامیدنی بر عملکرد، جمعیت باکتریایی ایلئوم، خصوصیات استخوان درشتنی، برخی فراسنجههای خونی و کیفیت بستر جوجههای گوشتی انجام شد. روش کار: بدین منظور، از 176 قطعه جوجه چهارده روزه (راس 308) در قالب یک طرح پایه کاملاً تصادفی با 4 تیمار (شامل سطوح 0، 1/0، 2/0 و 3/0 میلیگرم نانوسلنیوم محلول در آب)، 4 تکرار و 11 قطعه جوجه در هر تکرار به مدت 28 روز استفاده شد. نتایج: نتایج به دست آمده نشان داد که استفاده از سطوح یاد شده نانوسلنیوم موجب افزایش مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و نیز تغییر معنیداری در ضریب تبدیل غذایی نگردید (05/0
P). از نظر شاخصهای استخوان درشتنی، از نظر درصد مادهی خشک، طول، حجم، قطر اپیفیز پروکسیمال و قطر دیافیز، تفاوت معنیداری بین تیمارها مشاهده نشد (05/0
P). افزایش سطوح مختلف نانوسلنیوم در مقایسه با گروه شاهد، اثر معنیداری بر pH و درصد رطوبت بستر در سن 21 روزگی و pH بستر در سن 42 روزگی نداشتند (05/0
P). بالاترین سطح فعالیت آنزیم کبدی آلانینآمینوترانسفراز در جوجههای دریافت کننده 2/0 میلیگرم نانوسلنیوم محلول در آب و کمترین سطح فعالیت آنزیم آلانینآمینوترانسفراز نیز در جوجههای گروه شاهد مشاهده گردید (05/0>P). همچنین فعالیت آنزیم آلکالینفسفاتاز در جوجههای دریافت کننده سطح 1/0 میلیگرم نانوسلنیوم محلول در آب، به طور معنی داری کمتر از جوجههای گروه شاهد بود (05/0>P). نتیجهگیری نهایی: بر اساس نتایج این آزمایش استفاده از نانوسلنیوم محلول در آب در سطح 3/0 میلیگرم در لیتر، اثرات مطلوبی بر برخی از شاخصهای استخوان درشتنی و آنزیمهای آسپارتاتآمینوترانسفرازو آلکالینفسفاتاز در جوجههای گوشتی دارد.
- چکیده انگلیسی:
- انتشار مقاله: 13-03-1396
- نویسندگان: آزاده گراوند,مرتضی چاجی,محسن ساری,طاهره محمدآبادی
- مشاهده
- جایگاه : پژوهشی
- مجله: پژوهش های علوم دامی (دانش کشاورزی)
- نوع مقاله: Journal Article
- کلمات کلیدی: جوجه گوشتی,نانوسلنیوم,جمعیت باکتریایی ایلئوم,استخوان درشتنی,آلانینآمینوترانسفراز,آلکالینفسفاتاز
- چکیده: زمینه مطالعاتی و هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر غلظتهای مختلف نانوسلنیوم محلول در آب آشامیدنی بر عملکرد، جمعیت باکتریایی ایلئوم، خصوصیات استخوان درشتنی، برخی فراسنجههای خونی و کیفیت بستر جوجههای گوشتی انجام شد. روش کار: بدین منظور، از 176 قطعه جوجه چهارده روزه (راس 308) در قالب یک طرح پایه کاملاً تصادفی با 4 تیمار (شامل سطوح 0، 1/0، 2/0 و 3/0 میلیگرم نانوسلنیوم محلول در آب)، 4 تکرار و 11 قطعه جوجه در هر تکرار به مدت 28 روز استفاده شد. نتایج: نتایج به دست آمده نشان داد که استفاده از سطوح یاد شده نانوسلنیوم موجب افزایش مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و نیز تغییر معنیداری در ضریب تبدیل غذایی نگردید (05/0
P). از نظر شاخصهای استخوان درشتنی، از نظر درصد مادهی خشک، طول، حجم، قطر اپیفیز پروکسیمال و قطر دیافیز، تفاوت معنیداری بین تیمارها مشاهده نشد (05/0
P). افزایش سطوح مختلف نانوسلنیوم در مقایسه با گروه شاهد، اثر معنیداری بر pH و درصد رطوبت بستر در سن 21 روزگی و pH بستر در سن 42 روزگی نداشتند (05/0
P). بالاترین سطح فعالیت آنزیم کبدی آلانینآمینوترانسفراز در جوجههای دریافت کننده 2/0 میلیگرم نانوسلنیوم محلول در آب و کمترین سطح فعالیت آنزیم آلانینآمینوترانسفراز نیز در جوجههای گروه شاهد مشاهده گردید (05/0>P). همچنین فعالیت آنزیم آلکالینفسفاتاز در جوجههای دریافت کننده سطح 1/0 میلیگرم نانوسلنیوم محلول در آب، به طور معنی داری کمتر از جوجههای گروه شاهد بود (05/0>P). نتیجهگیری نهایی: بر اساس نتایج این آزمایش استفاده از نانوسلنیوم محلول در آب در سطح 3/0 میلیگرم در لیتر، اثرات مطلوبی بر برخی از شاخصهای استخوان درشتنی و آنزیمهای آسپارتاتآمینوترانسفرازو آلکالینفسفاتاز در جوجههای گوشتی دارد.
- چکیده انگلیسی:
- انتشار مقاله: 09-03-1396
- نویسندگان: مریم سهیرات طرفی,خلیل میرزاده,صالح طباطبائی وکیلی,مرتضی چاجی
- مشاهده
- جایگاه : پژوهشی
- مجله: پژوهش های علوم دامی (دانش کشاورزی)
- نوع مقاله: Journal Article
- کلمات کلیدی: برهان,ترکیب شیمیایی,تجزیه پذیری شکمبهای,نشخوارکنندگان
- چکیده: زمینه مطالعاتی: گیاه برهان با داشتن برگهای فراوان، نیتروژن و کلسیم بالا میتواند بهعنوان مکمل خوراک دام مورد استفاده قرار گیرد. هدف: هدف از انجام این آزمایش، بررسی خصوصیات شیمیایی، فراسنجههای تجزیه شکمبهای و ناپدید شدن بعد شکمبهای برگ، گل و غلاف برهان در نشخوارکنندگان بود. روش کار: ترکیب شیمیایی این نمونهها با روشهای استاندارد و فراسنجه های تجزیهپذیری شکمبهای با تکنیک کیسههای نایلونی اندازهگیری شد. ناپدیدشدن شکمبهای و بعد شکمبهای پروتئینخام در جیرههای حاوی مقادیر مختلف برگ، غلاف و گل برهان (25، 50، 75 و 100 درصد) جایگزین شده با یونجه نیز تعیین شد. نتایج: میزان پروتئین برگها (4/22درصد)، گلها (75/22 درصد) و غلاف برهان ( 73/17 درصد) در مقایسه با پروتئین یونجه (17 درصد) بالاتر بود. بخش سریعتجزیه، کندتجزیه و ثابت نرخ تجزیه مادهخشک برگ برهان 33/0 درصد، 37/0 درصد و 05/0 درصد در ساعت؛ گل برهان 45/0 درصد، 44/0 درصد و 03/0 درصد در ساعت و غلاف برهان 37/0 درصد، 18/0 درصد و 10/0 درصد در ساعت بود. بیشترین بخش سریعتجزیه پروتئین مربوط به گل برهان (48/80 درصد) و کمترین مقدار مربوط به یونجه (17/23 درصد) بود. بیشترین بخش کندتجزیه و ثابت نرخ تجزیه پروتئین مربوط به یونجه (به ترتیب 13/0 درصد و 75/58 درصد در ساعت) و کمترین بخش کند تجزیه مربوط به غلاف برهان ( 54/13درصد) بود. نتایج نشان داد جیرههای حاوی 25 و 100 درصد برگ (20/39 و 18/45 درصد) و غلاف (81/51 و 38/20درصد)و جیرههای حاوی 75 و 100 درصد گل برهان (84/52 و 92/27درصد)، بالاترین مقدار پروتئین قابل تجزیه در شکمبه (RDP) و پروتئین عبوری (RUP) را نشان دادند که میزان پروتئین قابل تجزیه در این جیرهها در مقایسه با جیره شاهد (49/8 درصد) افزایش معنیداری داشت (05/0>P). نتیجهگیری نهایی: بنابراین برگ، گل و غلاف برهان به دلیل ترکیب شیمیایی و تجزیه پذیری شکمبهای و ناپدید شدن بعد شکمبهای مناسب، پتانسیل استفاده در تغذیه نشخوارکنندگان را دارند، اما بهدلیل محدود بودن اطلاعات در این زمینه نیاز به مطالعه بیشتری میباشد.
- چکیده انگلیسی:
- انتشار مقاله: 19-02-1396
- نویسندگان: زینب یوسفی,طاهره محمدآبادی,مرتضی چاجی,محمد بوجارپور
- مشاهده
- جایگاه : پژوهشی
- مجله: پژوهش های علوم دامی (دانش کشاورزی)
- نوع مقاله: Journal Article
- کلمات کلیدی:
- چکیده:
- چکیده انگلیسی:
- انتشار مقاله: 01-03-1395
- نویسندگان: عباس رجائیراد,محسن ساری,محمدجواد ضمیری,مرتضی چاجی,سمیه سالاری
- مشاهده
- جایگاه : پژوهشی
- مجله: پژوهش های علوم دامی (دانش کشاورزی)
- نوع مقاله: Journal Article
- کلمات کلیدی:
- چکیده:
- چکیده انگلیسی:
- انتشار مقاله: 04-12-1394
- نویسندگان: مجید یوسفیان,صالح طباطبائی وکیلی,مرتضی مموئی,خلیل میرزاده,مرتضی چاجی
- مشاهده