در هنگام جستجو کلمه در قسمت عنوان میتوانید کلمات مورد جستجو را با کاراکتر (-) جدا کنید.
کاربرد نوع شرط:
- جایگاه : پژوهشی
- مجله: تولیدات دامی
- نوع مقاله: Journal Article
- کلمات کلیدی: آنتیاکسیدان,کورکومین,بافتشناسی,خروس,بیضه
- چکیده: پژوهش حاضر بهمنظور بررسی اثر کورکومین خوراکی بر فراسنجههای بافتشناسی بیضه خروسهای مسن مادر گوشتی سویه راس 308 انجام شد. برای همین منظور از تعداد 12 قطعه خروس مادر گوشتی در سن 48 هفتگی، در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار بهمدت 13 هفته استفاده شد. تیمارها شامل عدم تغذیۀ کورکومین (تیمار شاهد)و تغذیۀ روزانه 10، 20 و یا 30 میلیگرم کورکومین بهازای هر پرنده بهصورت مخلوط در جیره پایه بودند. در پایان دوره آزمایش، همۀ خروسها کشتار و از بافت بیضه آنها نمونهبرداری شد. میانگین وزن بیضه در خروسهای که روزانه 30 میلیگرم کورکومین دریافت کردند، نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (05/0P<). تغذیه روزانه 20 و 30 میلیگرم کورکومین باعث افزایش میانگین قطر لولههای اسپرمساز نسبت به گروه شاهد شد (05/0P<). ضخامت بافت پوششی لولههای اسپرمساز با افزایش سطح تغذیه کورکومین بهطور خطی افزایش یافت (05/0P<). تعداد یاختههای اسپرماتوگونی در خروسهای تغذیهشده با کورکومین بیشتر از پرندگان شاهد بود (05/0P<). همچنین، تعداد یاختههای لایدیگ در بیضه پرندگانی که روزانه 20 و یا 30 میلیگرم کورکومین دریافت کردند، بیشتر از پرندگان شاهد بود (05/0P<). تیمارهای آزمایشی بر تعداد رگهای خونی بیضه تأثیری نداشتند (05/0P>). بر اساس نتایج این پژوهش، تغذیۀ روزانه 30 میلیگرم کورکومین فراسنجههای بافتشناسی بیضه خروسهای مادر گوشتی مسن را بهبود میبخشد.
- چکیده انگلیسی: The present study was conducted to investigate the effect of dietary Curcumin supplementation on histological parameters of testis in aged Ross 308 broiler breeder roosters. A total of twelve 48-week old broiler breeder roosters in a completely randomized design were randomly assigned to four treatments and three replicates during a 13 weeks of experimental period. Treatments included no dietary Curcumin supplementation (control group), and daily supplementation of 10, 20, and 30 mg Curcumin/birds as mixed in the basal diet. At the end of the experimental period, all of the roosters were slaughtered, and testis tissue samples were collected. Testicular weight was higher in the roosters that daily received 30 mg Curcumin compared with the control group (P<0.05). Dietary supplementation of 20 and 30 mg Curcumin/day increased the diameter of seminiferous tubule compared to the control group (P<0.05). Seminiferous epithelium thickness was dose-dependently increased in Curcumin-supplemented birds compared to the control group (P<0.05). The number of spermatogonia cells was increased in all treatment groups compared to the control group (P<0.05). The number of Leydig cells was also increased in roosters received 20 and 20 mg Curcumin/day compared to the control birds (P<0.05). However, treatments did not affect the number of testis blood vessels (P>0.05). According to the results of the present study, dietary supplementation of 30 mg Curcumin/day/bird improves testis histological parameters in aged broiler breeder roosters.
- انتشار مقاله: 24-02-1397
- نویسندگان: امین کاظمی زاده,احمد زارع شحنه,علیرضا یوسفی,حسن مهربانی یگانه,زربخت انصاری پیرسرایی
- مشاهده
- جایگاه : پژوهشی
- مجله: تحقیقات تولیدات دامی
- نوع مقاله: Journal Article
- کلمات کلیدی: باروری,تلقیح مصنوعی,جوجهدرآوری,کبکهای چوکار,مرگ و میر رویانی
- چکیده: این پژوهش با هدف مطالعه کارآیی تلقیح مصنوعی در کبکهای چوکار و مقایسه آن با جفتگیری طبیعی انجام شد. نود و شش قطعه کبک ماده به شیوه تصادفی به یکی از دو تیمار تلقیح مصنوعی و جفتگیری طبیعی اختصاص داده شدند. هر تیمار دارای چهار تکرار و هر تکرار دارای 12 قطعه کبک بود. علاوه بر کبکهای ماده، 144 قطعه کبک نر به شیوه تصادفی گزینش شدند که 48 قطعه از آن به کبکهای ماده در تیمار جفتگیری طبیعی و 96 قطعه دیگر به کبکهای ماده در تیمار تلقیح مصنوعی اختصاص داده شدند. هر کدام از کبکهای ماده در تیمار جفتگیری طبیعی به همراه یک کبک نر درون قفس قرار داده شدند، درحالیکه کبکهای ماده در تیمار تلقیح مصنوعی با منی بدست آمده از 96 قطعه کبک نر تلقیح شدند. در مدت ده روز جمعآوری تخمها، به ترتیب 184 و 188 عدد تخم قابل جوجهکشی برای هر یک از تیمارها جمعآوری و جوجهکشی شد. تلقیح مصنوعی در مقایسه با جفتگیری طبیعی اثری بر نرخ باروری (8/88 در برابر 3/91 درصد)، جوجهدرآوری کل (2/53 در برابر 1/58 درصد) و جوجهدرآوری تخمهای بارور (9/59 در برابر 7/63 درصد) نداشت (05/0< p ). بیشترین نرخ مرگ و میر رویانی در هر دو تیمار جفتگیری طبیعی (1/32 درصد) و تلقیح مصنوعی (7/31 درصد) در روزهای آغازین جوجهکشی مشاهده شد، اما تفاوت آماری معنیداری در هیچ یک از گامههای مرگ و میر رویانی بین دو تیمار وجود نداشت. به طور کلی، یافتهها نشان دادند که عملکرد تلقیح مصنوعی در کبکهای چوکار قابل مقایسه با جفتگیری طبیعی بود.
- چکیده انگلیسی: This experiment was conducted to compare the effect of natural mating (NM) and artificial insemination (AI) on reproductive performance in Chukar partridges. A total number of 96 female partridges were randomly assigned to two equal groups (four replicates of 12 birds each) to produce hatching eggs by either NM or AI. In addition to female partridges, one hundred forty-four male partridges were randomly selected where 48 and 96 numbers of those assigned to NM and AI treatment groups, respectively. The female partridges in both treatment groups were kept individually in cages for two weeks. Afterwards, one male partridge was randomly allotted to each female (a total of 48 male partridges) in the NM group. However, the female partridges in the AI group were inseminated by semen collected from 96 male partridges. During 10 days, 184 and 188 hatching eggs were collected for the NM and AI groups, respectively. The hatching eggs were then incubated. No significant differences were found between the NM and AI treatment groups in fertility rate (91.3 and 88.8%, respectively), hatchability of set eggs (58.1 and 53.2%, respectively) and hatchability of fertile eggs (63.7 and 59.9%, respectively). A high embryonic mortality rate was observed during the first 48 h of incubation (i.e. early mortality) in both NM (32.1%) and AI (31.7%) treatment groups; however, there were no significant differences between the treatment groups in embryonic mortality. In general, the efficiency of AI technique in Chukar partridges is comparable to that of natural mating.
- انتشار مقاله: 08-07-1398
- نویسندگان: حسین دریاباری,امیر اخلاقی,محمد جواد ضمیری,زربخت انصاری پیرسرایی,رضا فزونی,محسن تقی پور
- مشاهده
- جایگاه : پژوهشی
- مجله: تحقیقات تولیدات دامی
- نوع مقاله: Journal Article
- کلمات کلیدی: بلوغ,خروس,کمکاری موقت تیروئیدی,کیفیت اسپرم
- چکیده: آزمایش حاضر به منظور بررسی اثر کمکاری موقت غده تیروئید در بروز فرآیند بلوغ، ویژگیهای بافتشناسی بیضه و کیفیت اسپرم تولیدی در خروسهای گله مادر گوشتی انجام گرفت. تعداد 66 قطعه جوجه خروس در قالب طرح کاملاً تصادفی به دو گروه آزمایشی شاهد و کمکاری موقت تیروئیدی و هر گروه به 3 بخش (تکرار) تقسیم شدند. در گروه کمکاری تیروئیدی، داروی پروپیل تیویوراسیل به مقدار 1/0 درصد در خوراک پرندگان، در حدفاصل هفتههای 6 الی 12 پرورش گنجانده شد. وزن بدن، مقادیر هورمونهای تیروکسین و تستوسترون خون هر 3 هفته از سن 6 تا 18 هفتگی و نیز در هفته 26 اندازهگیری شد. ویژگیهای بافتشناسی و بیان ژن کانکسین 43 بیضه در هفتههای 18 و 26 پرورش در گروههای آزمایشی مورد سنجش قرار گرفته و برای مدت 10هفته پس از تحریک نوری از لحاظ کیفیت منی ارزیابی شدند. میزان بیان ژن کانکسین43 در 18 هفتگی درگروه شاهد (181/1) نسبت به گروه کمکاری تیروئیدی (782/0) بیشتر بود (05/0P<) ولی در 26 هفتگی تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشد (05/0P>). حجم منی تولیدی در گروه کمکاری تیروئیدی (46/0 میلیلیتر) بالاتر از شاهد (39/0 میلیلیتر) بود (05/0P<). همچنین شمار سلولهای سرتولی در هفتههای 18 (9/159 سلول در میلیمتر مربع) و 26 (9/165 سلول در میلیمتر مربع) و نیز وزن نسبی بیضه در هفته 26 (749 میلیگرم بهازای 100 گرم بافت بدن) در گروه کمکاری تیروئیدی بالاتر بود (05/0P<). بنابراین افزودن پروپیل تیویوراسیل در جیره جوجههای خروس مادر گوشتی در دوران پیش از بلوغ احتمالاً به واسطه تاخیر نسبی در بروز بلوغ سبب افزایش تعداد سلولهای سرتولی و افزایش وزن بیضه میشود.
- چکیده انگلیسی: This experiment was conducted to study the effect of induced transient hypothyroidism on pubertal initiation, histological traits of testis and semen quality in breeder roosters. A total of sixty-six broiler breeder male chicks were randomly assigned to two experimental groups of control or hypothyroidism in a completly randomized design with three pens per group. In hypothyroidism group, chicks were fed dietary treatment of 0.1% propylthiouracil from 6 to 12 week of age. Body weight, thyroxin and testosterone concentrations were measured at 3-week intervals from 6 to 18 and also at 26 week of age. Histological caracteristics and the expression of connecxin 43 gene in testis were assayed in experimental groups and semen quality was evaluated for 10 weeks after photostimulation. Connexin 43 gene expression was higher in control group (1.181) than hypothyroidism one (0.782) at 18 week of age (P<0.05) and was similar at 26 week of age (P>0.05). Semen volume was greater in hypothyroidism group (0.46 ml) than that of control one (0.39 ml). Also, sertoli cell number was greater in hypothyroid group at 18 (159.9 /mm2) and 26 (165.9 /mm2) week of age than that in control group (P<0.05). Also, relative testis weight was greater in hypothyroidism group (749 mg/100gBW) than control group at age 26 week of age (P<0.05). Therefore, addition of propylthiouracil in breeder male chicks diet in prepubertal period, probably resulted in higher sertoli cell number and testicular weight via delay in puberty.
- انتشار مقاله: 30-03-1394
- نویسندگان: امیر کریمی,احمد زارع شحنه,سعید زین الدینی,حمید کهرام,زربخت انصاری پیرسرایی,مسعود ادیب مرادی
- مشاهده