ریسرچ‌گیت  یک شبکه اجتماعی علمی برای پژوهشگران، دانشمندان، استادان و دانشجویان سراسر جهان در جهت ارتباط، همکاری، پرسش و پاسخ و مبادله‌های علمی است.

این وبگاه در سال ۲۰۰۸ و توسط دو پزشک ویروس‌شناس به نام‌های ایاد مادیش و سورن هاف مایر، و یک متخصص رایانه به نام هارست فیکنشر در بوستون آمریکا راه‌اندازی شد و چندی بعد به برلین آلمان انتقال یافت. تعداد کاربران این شبکه اجتماعی از ۲۵۰۰۰ نفر در سال ۲۰۱۱ به شش میلیون نفر در پایان سال ۲۰۱۴، رسیده است. تعداد کارکنان آن نیز در پایان سال ۲۰۱۴، ۱۲۰ نفر گزارش شده‌است.

ریسرچ گیت برای اعضاء خود، شماری از ابزارها و امکانات جهت همکاری‌های علمی جهانی، فراهم می‌کند. ثبت نام در این شبکه رایگان است. این شبکه، محدود به یک رشته موضوعی خاص نیست و محققان از همه رشته‌ها می‌توانند در این شبکه ثبت نام کنند. بعد از ثبت نام، محقق می‌تواند عناوین تألیفات، زمینه‌های علاقه‌مندی و مهارت خود را از طریق پروفایل تخصصی خود با سایر محققان به اشتراک بگذارد(Giglia 2011).

• این شبکه توسط بنچ مارک کپیتال پشتیبانی می‌شود که سرمایه‌گذاری سایت‌های ای بای و توئیتر را نیز پشتیبانی می‌کند.
• اکتشاف، ارتباط و همکاری از اهداف اصلی این شبکه اجتماعی است.
• ریسرچ گیت را در ردیف سایت‌های آگاهی رسانی پژوهشی دسته‌بندی نموده‌اند.
• نتیجه مطالعه مادهاسادهان نشان داد که از میان شبکه‌های اجتماعی عمومی، فیس بوک و از میان شبکه‌های اجتماعی تخصصی ریسرچ گیت بیشترین استفاده را در بین محققان برای انجام فعالیت‌های دانشگاهی داشتند.
• در تحقیقی که پیرامون تحولات مشارکتی آزاد صورت گرفته‌است، شبکه ریسرچ گیت را، نوعی شبکه اجتماعی مشارکتی معرفی کرده‌است و کارکرد این نوع شبکه‌ها را در ۵ گروه شناسایی و شبکه، تعاملات و ارتباطات، اطلاعات محتوا، تمرکز موضوعی و درجه آزادی دسته‌بندی نموده است. هارملن نیز در پژوهشی تحت عنوان «تجزیه و تحلیلی برای درک پروهش»، شبکه اجتماعی ریسرچ گیت را به عنوان شبکه اجتماعی محققان، معرفی کرده‌است (Harmelen 2012).
• محققان برای بارگذاری تألیفات در پروفایل خود، هیچ محدودیتی ندارند و علاوه بر مقالات مجلات و کنفرانس‌ها، قادر هستند تا اطلاعات خام، نتایج منفی پژوهش، همچنین پژوهش‌های ناتمام را نیز بارگذاری نمایند.
• در شبکه اجتماعی علمی ریسرچ گیت همچنین محققان می‌توانند اختیار خود-آرشیوی آثار خود را داشته باشند تا برای جامعه علمی وسیعتری، قابل دسترس باشد. طبق الگوی دسترسی باز، اگر سیاست‌های کپی رایت اجازه دهد، محقق می‌تواند نسخه کامل آثار منتشر شده خود را در بخش انتشارات، بارگذاری نماید(Giglia 2011). در نتیجه ریسرچ گیت به عنوان یک سپردنگاه خود-آرشیوی نیز در نظر گرفته می‌شود. سیستمی که جاده سبز به دسترسی باز نامیده می‌شود.