چکیده:
داستان خسرو و شیرین از جمله داستان های اواخر عهد ساسانی است. موضوع آن عشق بازی خسرو پرویز بیست و سومین پادشاه این سلسله است با شیرین. این داستان در دورۀ اسلامی، همواره دستمایه شاعران و افسانه گویان بوده و توسعه و تغییراتی یافته است. فردوسی نخستین شاعری است که داستان معاشقه خسرو با شیرین را در شاهنامه به نظم کشید. پس از او نظامی داستان را البته با مهارت بیشتر و پررنگ کردن جلوه های غنایی آن که در شاهنامه مورد کم توجهی قرار گرفته بود و همچنین درج قصه عشق فرهاد و شیرین، دوباره به رشته نظم درآورد. تقریباً دو قرن پس از نظامی، شاعر گمنام دیگری به نام عارف اردبیلی داستان عشق فرهاد و شیرین را که هنوز در میان مردمان گنجه و شروان بر سر زبان ها بود، منظوم ساخته و «فرهادنامه» اش نامید. در این نوشته برآنیم که وجوه اختلاف روایت در منظومه «فرهادنامه» را با خسرو و شیرین فردوسی و نظامی از رهگذر بررسی و تحلیل شخصیت‌های اصلی داستان- خسرو، شیرین و فرهاد، مشخص نماییم.
چکیده انگلیسی:
The story of Khosro and Shirin is one of the late Sassanid tales eras. The subject of that is the love play of Khosro Parviz, the 23rd king of this dynasty with Shirin. This story in the Islamic era has always been the source of poets and mythologists and has developed and changed. Ferdowsi is the first poet who ordered the story of Khosrow's love story with Shirin in Shahnameh. After him, the story was arranged in a more skillful way, highlighting the richness of his story, which was underestimated in Shahnameh, as well as the introduction of Farhad and Shirin's story of love. Almost two centuries after the Nezami, another unknown anonymous poet, Aref Ardebili, composed the love story of Farhad and Shirin, which was still among the people of Ganjeh and Sharvan, and called his "Farhadnameh". In this essay we are going to identify the aspects of the narrative differences in the Farhadamname system with Ferdowsi's Khosrow and Shirin and the Nezami through the analysis and analysis of the main characters of the story including Khosrow, Shirin and Farhad.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
