چکیده:
از آنجا که چشمانداز زمان نقش تنظیم کننده اعمال انسان را داشته و بر فعالیتهای فردی، اجتماعی و روحی- روانی وی اثر دارد و پایستگی تحصیلی به توانایی دانشآموز در غلبه بر مشکلات و موانع و چالش‌هایی که در زندگی تحصیلی بیشتر دانشآموزان به طور معمول رخ می‌دهد مانند نمره‌های پایین، فشار امتحان، تکالیف مشکل و بازخوردهایی در ارتباط معلم و شاگرد و رقابت و از دست دادن انگیزه اشاره دارد، تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش چشم انداز زمان بر تعادل زمانی و پایستگی تحصیلی دانشآموزان دختر پایه نهم شهر تهران انجام گردید. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری تحقیق کلیه دانشآموزان دختر پایه نهم شهر تهران در سال تحصیلی 97-96 بودند. از میان دانشآموزان مذکور با روش نمونهگیری تصادفی چند مرحلهای 60 نفر که تعادل زمانی نداشتند در دو گروه 30 نفره آزمایش و گواه به طور تصادفی تخصیص یافتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه مورد آموزش قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامههای چشم انداز زمان زیمباردو(1999) ، پایستگی تحصیلی مارتین و مارش(2008) و بسته آموزشی چشم انداز زمان بود. برای تحلیل داده های جمع آوری شده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0=α و با بکارگیری نرم افزار-22 spss استفاده گردید. یافتهها نشان داد که آموزش چشم انداز زمان، بر تعادل زمانی و پایستگی تحصیلی دانشآموزان اثر داشته و تفاوت معناداری بین دو گروه بود(001/0≥p ) واین تأثیر در مرحله پیگیری دو ماهه پایدار ماند(001/0≥p ).بنابراین تعادل زمانی در ابعاد مختلف با آموزش چشم انداز زمان میسر است و به دنبال آن پایستگی تحصیلی را میتوان افزایش داد و بدین صورت دانشآموزان موثرتری برای اداره جامعه فردا تربیت نمود.
چکیده انگلیسی:
از آنجا که چشمانداز زمان نقش تنظیم کننده اعمال انسان را داشته و بر فعالیتهای فردی، اجتماعی و روحی- روانی وی اثر دارد و پایستگی تحصیلی به توانایی دانشآموز در غلبه بر مشکلات و موانع و چالش‌هایی که در زندگی تحصیلی بیشتر دانشآموزان به طور معمول رخ می‌دهد مانند نمره‌های پایین، فشار امتحان، تکالیف مشکل و بازخوردهایی در ارتباط معلم و شاگرد و رقابت و از دست دادن انگیزه اشاره دارد، تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش چشم انداز زمان بر تعادل زمانی و پایستگی تحصیلی دانشآموزان دختر پایه نهم شهر تهران انجام گردید. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری تحقیق کلیه دانشآموزان دختر پایه نهم شهر تهران در سال تحصیلی 97-96 بودند. از میان دانشآموزان مذکور با روش نمونهگیری تصادفی چند مرحلهای 60 نفر که تعادل زمانی نداشتند در دو گروه 30 نفره آزمایش و گواه به طور تصادفی تخصیص یافتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه مورد آموزش قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامههای چشم انداز زمان زیمباردو(1999) ، پایستگی تحصیلی مارتین و مارش(2008) و بسته آموزشی چشم انداز زمان بود. برای تحلیل داده های جمع آوری شده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0=α و با بکارگیری نرم افزار-22 spss استفاده گردید. یافتهها نشان داد که آموزش چشم انداز زمان، بر تعادل زمانی و پایستگی تحصیلی دانشآموزان اثر داشته و تفاوت معناداری بین دو گروه بود(001/0≥p ) واین تأثیر در مرحله پیگیری دو ماهه پایدار ماند(001/0≥p ).بنابراین تعادل زمانی در ابعاد مختلف با آموزش چشم انداز زمان میسر است و به دنبال آن پایستگی تحصیلی را میتوان افزایش داد و بدین صورت دانشآموزان موثرتری برای اداره جامعه فردا تربیت نمود.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
