چکیده:
یکی از مهمترین مباحث زبان‌شناسی «سبک‌های زبانی» (language styles) است. در یک جامعة زبانی، افراد بر اساس میزان رسمی بودن موقعیت مکالمه، میزان صمیمیت خود با مخاطب و میزان فاصلة جایگاه اجتماعی خود از مخاطب، اشکالی کاربردی از زبان را به کار می‌برند که به «سبک زبانی» معروفند. هدف از نگارش مقاله این بوده است که سبک‌های متفاوت زبانی در فارسی امروزی مشخص شوند. یکی از دستاوردهای این پژوهش این است که چارچوبی روشن برای در نظر گرفتن تفاوت‌های سبکی در گرد‌آوری و توصیف داده‌های زبانی در پژوهش‌ها مشخص می‌شود. همچنین به این طریق مبنایی برای ویرایش متون مختلف و نقد آثار ادبی در جنبه‌های مرتبط با سبک‌های زبانی گذارده می‌شود. پس از بررسی سبک های زبانی در فارسی و توصیف پیوستار سبکی برای آن، پنج سبک محترمانه (deferential)، رسمی (formal)، نیمه‌رسمی (semiformal)، محاوره‌ای (colloquial) و عامیانه (slangy) در زبان فارسی مشخص شده و مثال‌هایی از آثار ادبی برای این سبک‌ها ذکر شده است.
چکیده انگلیسی:
Based on how formal a conversation is, how much familiar the speaker and the listeners are with each other and how distant is the speaker's social status from the listener's one, the speaker uses certain forms of language known as styles of language. Linguistic styles are different from language varieties. Selection of the styles depends on definite social situations and the kind of relationship between the speaker and the listener. This article aims to represent a clear picture of different Persian linguistic styles and this can be useful in collecting and describing linguistic data for different researches. In addition, a framework is created for editing different texts regarding linguistic styles and also for literary criticism in the fields related to linguistic styles. This article studies the linguistic styles in Persian and introduces a style spectrum consisting of deferential, formal, semi-formal, colloquial and slang styles in Persian.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
