چکیده:
در نقد ترجمه، مشخص کردن اساس کار و اجتناب از اعمال سلیقه در درجة اول اهمیت قرار دارد. در این مقاله سعی شده است بر اساس مطالعات زبان‌شناسی مقابله‌ای و در چارچوب نظریة سخن‌کاوی(با بررسی موردی سبک، لحن، نشانه‌های سجاوندی) به نقد ترجمة مریم شفقی از داستان «درس‌های فرانسه»، نوشتة والنتین راسپوتین، پرداخته شود. در این نقد خواهیم دید که وی در این ترجمه سبک اثر را که غیر رسمی و صمیمی است با بهره‌گیری از دایره لغات گسترده‌شان به خوبی منتقل کرده است اما در انتقال لحن شخصیت‌ها و راوی داستان چندان موفق نبوده و توجه کافی به نشانه‌های سجاوندی که اهمیت خاصی در ترجمه دارند نکرده است.
چکیده انگلیسی:
The main priority in literary criticism, is defining a structure and abstaining from imposing personal views. In the framework of discourse analysis theory (style, intonation and punctuation marks are considered) and on the basis of contrastive linguistics, the author has tried to criticize the translation of a story “French lessons” written by Valentine Rasputin and translated by Mrs. Maryam Shafaqi. Next, we have shown that Mrs. Shafaqi with her vast knowledge of vocabulary managed to transfer only the informal style of the story in the best possible way. But in the case of narrator and character intonation, she was unable to achieve a proper result, Finally, she failed to pay enough attention to punctuation marks, which is rather crucial in translation.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
