چکیده:
به پیکره درآمدن مکان در جهان، وابسته به اندیشه و خیالی است که برپایه «سفر » در عوالم وجودی )جهان وجودی(، روی م یدهد. این سفر، ساختاری وجودی را در قالبِ مبداء/مسیر/مقصد، به دست می دهد که انسان م یتواند در «حَضر » برای انتظا مبخشی مکان به کار بندد. کاربستِ این ساختار وجودی، جهانی را در مکان، گشوده می دارد. این جهان به نوبه خود، فضاهایی را برای «رویداد زندگی »، مهیا می سازد. نوعی زندگی که آدمیان در آن، نسبتی با وجود یافته و آن را تجربه م یکنند. در چنین حالتی می توان اذعان داشت که مکان به مثابه مرکز یا مرکز به مثابه یک مکان، برفلسفه حیات استوار شده است. مکتب اصفهان و هایدگر، هریک از راهی جداگانه، برپایه «وجود و موجود »، آرایی بنیادین به دست داد هاند که خود به ساختارهای معنابخش در حوزه های «جهان « ،» مکان » و «زندگی » و از آن مسیر به معنای مرکز راه می برند. این مقاله در قلمرو این دو طیف از آراء، در پی بازخوانی بنیادها و ساختارها در جهت دستیابی به معنای مرکز است. چنین امری، پژوهش را در حوزه روش شناسی، متکی بر حوزه تفسیری با رویکرد تطبیقی م یکند. هر چند بنیادها و ساختارها، خود ریشه در حوزه استدلال منطقی دارند. موضوعی که در این مقاله به آن پرداخته می شود، بررسی تطبیقی بنیادها در آراء هستی شناسانه این دو طیف بوده که بدواً معنای لازم را به جهان وانسان یا عالم و آدم، می بخشد. سپس این مقولات، بازخوانی معنای مرکز را در حوزه های سه گانه جهان، مکان و زندگی در ارتباط و پیوندی معنادار با هم به دست م یدهند. یافته های این پژوهش به عنوان پیش فهم، می تواند زمینه فهمِ دگرگونی در ساختارهای تاریخی معنابخش مرکز را در نسبت با دوران معاصر نیز میسر سازد. وجهی که معطوف به دگرگون شدنِ فلسفه مکان از حوزه هستی شناسانه به حوزه زیست شناسانه بوده است.
چکیده انگلیسی:
The creation and configuration of the universe depends on the imagination of a “Journey” in the existence realms. This journey contains Source/Beginning, Direction, and the Destination which can make the main structure of the existence to organize the “place”. Using this cosmetic place, there will be a place created for the “life’s flow”; the life in which people experience the existence. Accepting these ideas, one can argue that “place” as “center” is rooted in the philosophy of being. Both Isfahan school of thought and Heidegger, separately, introduce some basic ideas according to the concept of “Existence/Existing” from which we come up with scope of the co-existence among the concepts of “universe”, “place”, “life”, and “center”. In this article, referring to the above mentioned ideas, we will try to find out what would the real meaning of the center be. This task leads to the using of the hermeneutic in an adaptive approach in terms of research method, although structure basics are rooted in the realm of Logical reasoning. The subjects that will be considered in this article will adapt the grounded ontological points of views in both schools which interpret universe, human being, and the world. Based on the findings from these considerations we will search for the meaning of center in those areas. The findings of this research can help us to have the clearer understanding of the concept of the meaning of center in a historical realm which will lead to a better understanding of this concept in our time. Knowing this aspect, the meaning of center from an ontological scope to the biological one can be transformed.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
