چکیده:
خالص اثرات جایگزینی مالیات بر مصرف به مالیات تورمی بر تخصیص منابع و رفاه شدیداً به اثرات جانبی تولید بستگی دارد. نتایج بیانگر این است که با عرضه نیروی کار کششپذیر، افزایش مالیات تورمی فراغت را کاهش میدهد، اما سطح مصرف واقعی، سرمایه و تولید را افزایش میدهد. همچنین، این تغییر جهت مالیاتی دو اثر متضاد بر سطح ماندههای پولی دارد: اثر مثبت از طریق افزایش در تولید باعث رشد سریعتر پول اسمی میشود و اثر منفی از طریق کاهش در نسبت ماندههای واقعی پول به تولید صورت میگیرد. بدون اثرات جانبی تولید، اثر مثبت ضعیف است و اثر منفی غالب میشود. اثر واقعی این تغییر جهت بر تخصیص منابع ریشه در عرضه نیروی کار درونزا دارد. اگر مبادله بین فراغت و عرضه نیروی کار وجود نداشته باشد، آنگاه اثر واقعی بر مصرف، سرمایه و تولید از بین میرود. با عرضه نیروی کار کششپذیر، اثرات رفاهی این تغییر جهت مالیاتی مشروط به اثرات جانبی تولید است. بدون اثرات جانبی تولید، مالیات تورمی همیشه باعث کاهش رفاه میشود. با اثرات جانبی قوی تولید، تغییر جهت از مالیات بر مصرف به مالیات تورمی ممکن است از طریق اصلاح سرمایهگذاری و عرضه نیروی کار کمتر از حد رفاه را افزایش دهد.
چکیده انگلیسی:
The net effects of switching from consumption taxation to inflation taxation on resource allocation and welfare crucially depend on production externalities. With elastic labor supply, raising inflation taxation decreases leisure, but increases the levels of real consumption, capital, and output. Moreover, this tax switch has two opposing effects on the level of real money balances: A positive effect through the rise in output caused by the faster nominal money growth and a negative one through the fall in the ratio of real money balances to output. In the absence of any production, externality the negative effect dominates the positive effect. The real effect of this tax switching on resource allocation depends on the behavior of labor supply. If there is not a trade-off between leisure and labor supply, then the real effect of switching to inflaction taxation on real consumption, capital and output would disappear. With elasticity of labor supply, the welfare effect of this tax switch is conditional on the production externality. In the absence of production externality, inflation taxation always reduces welfare. With a strong enough production externality, switching from consumption taxation to inflation taxation may raise welfare by correcting the under-investment of capital and the under-supply of labor.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
