چکیده:
ازدواج معمولاً اصلی‌ترین و مهم‌ترین زمینه‌ای است که کارکرد و اثر صمیمیت و روابط اجتماعی رشد یافته در آن نمود پیدا می‌کند و تعهد زناشویی برجسته‌ترین عاملی است که می‌تواند پایبندی به ازدواج را تضمین کند. پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی تعهد زناشویی بر اساس سبک‌های دل‌بستگی، خود شفقتی و تحمل پریشانی انجام شد. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبسـتگی اسـت. جامعه آماری زنان دارای مشکلات زناشویی مراجعه‌کننده به سراهای محله پونک، صادقیه، مرزداران و فردوس شهر تهران در ماه‌های مرداد و شهریور سال 1396 بود. نمونه‌گیری به‌صورت در دسترس بود و تعداد 120 نفر از زنان مراجعه‌کننده به سرای محله‌های شهر تهران به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش سبک دل‌بستگی از آزمون دل‌بستگی هازن و شیور و همچنین برای سنجش تحمل پریشانی از مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر و تعهد زناشویی از پرسشنامه تعهد زناشویی آدامز و جونز و برای سنجش خود شفقتی از پرسشنامه خود شفقتی نف استفاده شد. برای تحلیل یافته‌ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد و در همه مراحل پژوهش از نرم‌افزار آماری SPSS کمک گرفته شد. یافته‌ها نشان داد میان سبک دل‌بستگی، تحمل پریشانی و خود شفقتی با تعهد زناشویی همبستگی معنی‌دار وجود دارد (0.05>P). شاخص R2adj«ضریب تعیین چندگانه اصلاح‌شده» نشان داد که مؤلفه‌های پیش‌بین پژوهش از توان 82 % پیش‌بینی تعهد زناشویی برخوردارند. با توجه به یافته‌های به‌دست‌آمده می‌توان نتیجه گرفت که افراد دارای سبک دل‌بستگی ایمن دارای تعهد شخصی بالایی نسبت به همسر خود و ازدواجشان باشند و انعطاف‌پذیری هیجانی و آرامش به‌دست‌آمده از خود شفقتی باعث ارائه پاسخ‌های سازنده در مقابل تعارضات زندگی می‌شود که بازده آن بهبود روابط زوجین، تعهد و صمیمیت است. همچنین کسانی که دارای تحمل پریشانی بیشتر با مشکلات و مسائل زندگی زناشویی کنار می‌آیند و درنتیجه سطح تعهد زناشویی در آن‌ها بالاتر است.
چکیده انگلیسی:
Marriage is usually the most important ground for the manifestation of intimacy and developed social interactions. Moreover, marital commitment is the most important factor that can guarantee adherence to this marital contract. The present study aimed at predicting marital commitment based on attachment styles, self-compassion and distress tolerance. The study had a descriptive correlational research design. The statistical population of the study included the women who were suffering from marital issues and had already referred to Tehran’s neighborhoods located in Pounak, Sadeghiyeh, Marzdaran, and Ferdous districts during August and September of 1396. 120 women were selected as the sample through convenience sampling. The four instruments of Hazen and Shaver Attachment Tests, Distress Tolerance Scale (DTS) by Simons and Gahar, Marital Commitment Scale by Adams and Jones and Self-ability Questionnaire were administered to the participants to measure their attachment styles, distress tolerance, marital commitment and self-compassion. The gathered data were analyzed through running Pearson correlation and multiple linear regression on SPSS. The findings indicated a significant relationship between attachment style, distress tolerance and self-compassion on the one hand and marital commitment on the other hand (p<0.05). The results of multiple regression also indicated that the predictors could predict 82 percent of the variance in the dependent variable, namely, marital commitment. It can be concluded that the people with secure attachment style have a higher rate of commitment to their partner. In addition, their emotional flexibility can also lead to constructive reactions to domestic conflicts. Consequently, their relationships improve and result in a higher degree of commitment and intimacy. Moreover, the people with higher rates of distress tolerance better deal with life conflicts and enjoy more commitment to domestic life.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
