چکیده:
هدف این پژوهش بررسی اثربخشی برنامه غنی‌سازی مبتنی بر امیدواری بر میزان سازش یافتگی و تعهد زناشویی زنان بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی و طرح آن از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. بدین منظور 16 نفر از زنان ساکن منطقه 6 تهران به روش نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب و با بهره‌مندی از گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. نخست هر دو گروه با بکار بستن پرسشنامه‌های سازش یافتگی زناشویی اسپنیر (1976) و تعهد زناشویی آدامز و جونز (1997) مورد پیش‌آزمون قرار گرفتند. سپس، گروه آزمایش 5 جلسه در برنامه غنی‌سازی زناشویی مبتنی بر امیدواری نهاده شد، درحالی‌که گروه گواه در فهرست انتظار قرار داشت. پس از پایان جلسات از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شد. از برای نبود برقراری مفروضههای تحلیل کوواریانس برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج برآمده از تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که میان گروه آزمایش و گواه در میزان سازش یافتگی زناشویی، تعهد شخصی و تعهد ساختاری تفاوت معنی‌داری وجود دارد و برنامه غنی‌سازی مبتنی بر امیدواری بر این متغیرها اثرگذار بوده است؛ ولی اختلاف معنی‌داری در متغیر تعهد اخلاقی مشاهده نشد. یافته‌ها نشان‌گر از این است که برنامه غنی‌سازی ازدواج مبتنی بر امیدواری که روشی کوتاه‌مدت و مقرون‌به‌صرفه است می‌تواند یک روش مداخله‌ای درخور برای افزایش سازش یافتگی و تعهد زناشویی و غنی‌سازی روابط زوجی باشد.
چکیده انگلیسی:
The aim of this study was to investigate the effectiveness of the Hope-Focused marriage Enrichment program the marital adjustment and commitment. With this purpose in mind, 16 women living in the sixth district of Tehran were selected by volunteer sampling procedure and assigned randomly into experimental and control groups. First, both groups completed marital adjustment scale (Spanier, 1976) and marital commitment scale (Adams and Jones, 1997) as pretest. The experimental group participated in 5 sessions (10 hours) of Hope-Focused marriage enrichment program, while the control group was on the waiting list. After the sessions, both groups answered scales again as posttest. Data analysis using multivariate analysis of variance showed that there are significant differences between the experimental and control groups in terms of level of increase in marital adjustment, personal commitment, and structural commitment, and hope-based enrichment program has had an impact on these variables. However, there was no significant difference between two groups in level of moral commitment. The findings suggest that hope-focused marriage enrichment program that is a short-term and cost-effective method, can be an appropriate intervention for increasing the marital adjustment and commitment and enriching marital relationships.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
