چکیده:
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روش آموزشی حل مسئلۀ اجتماعی در ارتقاء تعامل مادر- کودک (پذیرش فرزند، بیش حمایت‌گری، سهل گیری، طرد فرزند) در مادران کودکان آهسته گام انجام شد. روش: این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری اطلاعات از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیۀ مادران کودکان آهسته گام مدارس استثنایی شهر اردبیل در سال 1391 تشکیل میدادند، 48 نفر از مادران کودکان آهسته گام به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و سپس در دو گروه جایگزین شدند. برای گروه آزمایش، آموزش حل مسئلۀ اجتماعی اعمال شد و گروه کنترل، هیچ نوع آموزشی دریافت نکردند. داده ها به روش اندازه گیری‌های مکرر مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش حل مسئلۀ اجتماعی در ارتقاء تعامل مادر-کودک مادران کودکان آهسته گام مؤثر بوده است و میانگین نمرات مادران گروه آزمایش نسبت به مادران گروه کنترل در پرسشنامه تعامل مادر-کودک افزایش یافته بود. نتیجه گیری: بنابراین، می توان نتیجه گرفت که روش حل مسئلۀ اجتماعی برای کاهش مشکلات ناشی از داشتن کودک آهسته گام و به ویژه ارتقاء تعامل مادر-کودک مؤثر میباشد.
چکیده انگلیسی:
Purpose:The purpose of this study was to investigate the effect of social problem solving training on mother-child interactionamong mothers with slow-paced children. Methods: The design of the study was a quasi-experimental pretest posttest control group design. The population of this research constituted of slow-paced primary school students in Ardabil in 2012. 72 slow-paced children were randomly selected and then divided into three groups of which the experimental group received training in social problem solving. Data analysis was done by running Multivariate Repeated Measures. Findings: The results showed that social problem-solving training, improves mother-child interaction by affecting slow-paced children. Conclusion: The findings suggest that social problem solving training can solve or reduce social problems of children with disabilities.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
