چکیده:
هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارت های خودنظم بخشی بر شادکامی دانش آموزان دختر اول دبیرستانی است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بوده و جامعه آماری شامل 137 نفر از دانش آموزان دختر پایه اول متوسطه دبیرستانی واقع در منطقه 5 تهران بود. نمونه آماری شامل 30 نفر دانش آموز بود که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و تصادفی قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ (MSLQ) بود. گروه آزمایش در شش جلسه آموزش مهارت های خودنظم بخشی شرکت کردند، ولی در گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای صورت نگرفت. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که بین دو گروه (در نمره شادکامی و خودنظم بخشی) تفاوت معناداری وجود دارد (P<0.0001). بدین صورت که کاربرد آموزش مهارت های خودنظم بخشی، میزان شادکامی دانش آموزان را افزایش داده و این حالت بعد از گذشت یک ماه نیز حفظ شده است. همچنین گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل، عملکرد بهتری در یادگیری خودنظم بخشی نشان دادند.
چکیده انگلیسی:
This study aims to explore the effectiveness of training self-regulation skills on happiness of high-school girls. The research method was quasi experimental with pre-test, post-test and a follow-up plan with control group. The statistical population includes 137 first-grade high-school girls in district five of Tehran. The sample consisted of30 students that were listed randomly in experimental and control groups. The research tools were Oxford Happiness Inventory and Motivated Strategies for Learning Questionnaire (MSLQ). The experimental group participated in six sessions of selfregulation skills training, but no interfering was exerted on the control group. Analysis of variance with repeated measures and T-test for independent groups was performed to analyze the data. The results revealed that there is a significant difference between the two groups (P
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
