چکیده:
تک همسری (در مقابل چند همسرگزینی)، به عنوان طبیعی ترین شکل نهاد اجتماعی - حقوقی ازدواج، که تاریخی هم پای تاریخ آغازین حیات بشری دارد، از دو منظر قابل مطالعه است؛ منظر جامعه شناسی، به این دلیل که چند همسرگزینی، به عنوان یک پدیده اجتماعی ناشی از زمینه ها، آیین ها، و سنت های شکل گرفته در طول زمان، امری است تاریخی و نه دینی؛ و منظر حقوقی، به دلیل آن که در حقوق اسلام و به پیروی از آن در حقوق ایران، اصل، تک همسری است، اما برخی واقعیت های اجتماعی، اسلام را با چند همسری، به عنوان یک ضرورت و استثنا، پیوند می دهد. مطالعه و بررسی انگیزه های تک همسرگریزی و پی آمدهای آن در قلمروی جامعه شناختی از یک سو، و بررسی اصل تک همسری در حقوق اسلام و قوانین موضوعه ایران در قلمروی حقوقی از سوی دیگر، به روشنی، متقن بودن اصل تک همسری و استثنا بودن چند همسرگزینی را ثابت می کند.
چکیده انگلیسی:
Monogamy, as opposed to polygamy, is the most natural form of the sociolegal institution. The history of monogamy is as long as that of mankind. It can be studied within the fields of sociology and law. The polygamy, on the other hand, has been formed in the course of time, is considered to be a
ocial phenomenon resulting from various customs and traditions, and is thus a historical phenomenon not a religious one. From a legal point of view in the Islamic law, and as a result of it, in the Iranian law, monogamy is seen as a principle, yet some social realities make polygamy as a necessity and exception in the Islamic and Iranian law, despite the monogamy principle. The study of motives for monogamy and its sociological consequences in the on the one hand, and a consideration of monogamy principle in Islamic and Iranian law, on the other, clearly show firmness of the principle of monogamy and exceptionality of polygamy.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
