چکیده:
در مطالعات فرهنگی درباره زن، شاهنامه مرجع نسبتا مهمی بوده است. چون از یک سو زنان گاه در آن نقشه ای مثبت مهمی دارند، و نیز از سوی دیگر گاه قضاوت ای بدبینانه ای نیز نسبت به آن ها ابراز شده است. نگاه به شاهنامه از نظر عقاید درباره جایگاه موجود و مطلوب زن در اجتماع، در زمان سروده شدن دیوان یا در زمان وقوع حوادث داستانی و تاریخی آن، و علاوه بر این، نگاه پژوهش گر که درگیر تفکرات امروزین حقوق بشری در مورد زن است، به متن شاهنامه از نظر موضوع زن، هدف این نوشته است. از نظر این مقاله، که مبتنی بر بخش هایی از تحقیقی در همین زمینه است. در شاهنامه، زن موقعیتی برتر از فرهنگ زمان خود داشته است، اما در این که وجود شخصیت های زن شاهنامه که سیاست مدار، خردمند، و قدرت طلب هستند، نشان واقعیتی فرهنگی - اجتماعی در ایران باستان حاکی از برابری زن و مرد باشد، مورد تردید است. این وضعیت بیش تر متناسب با فضای اشرافی رویدادها، و نیز اقتضای جذابیت داستان و حماسه بوده است. بر این مبنا، گر چه الگوهای زن، همچون زن مستقل، شجاع، و عاقل در شاهنامه، تا حدودی می تواند پشتوانه ایده های زن باور یا همان فمینیسم باشد، اما در این باره نمی توان اغراق کرد، چون الگوهای متفاوت از این هم در کتاب فردوسی فراوان است.
چکیده انگلیسی:
Shah Name has been a rather important source of cultural studies on women. This is so because on the one hand, women in Shah Name are given an important and positive role to perform, and on the other hand Shahl-lame manifests some pessimistic judgments about women. The aim of this writing is to look into ShahName and see what the desired status of woman was prevalent in the society at that time. Such aim also encompasses the researcher's outlook, an outlook which is involved in today's human rights regarding the woman.
As far as this paper is concerned, (this paper is based on portions of a research on bearing the same subject), women in ShahName enjoys a status which can be considered better (higher) than what the spirit of the times had for her. Having said that, it is doubtful that female personifications in ShahName, that is, images that are political, reasonable, and power-seeking, can be viewed as pointing to an egalitarian situation to be existing in ancient Iran. Such personifications tend to lend themselves more suitable for the aristocratic setting of the 'events', and for rendering the epic stories more attractive. Based on the above statements, although female models described in ShahName as being independent, bold, and wise, can support feminine ideals, similar to those portrayed by feminist narratives, yet this portrayal cannot be overstated because there are other female models in Ferdowsi's work which differ more radically from the former.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
