چکیده:
هدف: هدف از انجام این پژوهش طراحی الگوی پنهان حاکم بر خصوصی‌سازی در صنعت ورزش ایران بود. روش‌شناسی: این پژوهش دارای رویکردی کیفی بوده و از نظریه داده بنیاد به‌عنوان روش تحقیق استفاده شده است. روش گردآوری دادهها، مطالعة اسناد بالادستی و مصاحبه‌های عمیق و باز با 15 نفر از نخبگان آگاه از موضوع مورد بحث بود. روایی این پژوهش توسط مصاحبه‌شوندگان و سپس اساتید متخصص مورد بررسی قرار گرفت و تأیید گردید. پایایی نیز با استفاده از روش توافق درون موضوعی 84/0 به‌دست آمد. برای تحلیل دادهها از روش مقایسة مداوم در طی سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شده است. یافته‌ها: در نتیجه تحلیل مصاحبه‌ها و اسناد بالادستی 118 مفهوم کلیدی در قالب 51 مقوله و 11 طبقة اصلی استخراج گردید. طبقه‌های اصلی شامل الزامات قوانین بالادستی؛ مدیریت تغییر، تحول و تعارض؛ اصلاح ساختار؛ تجاری‌سازی؛ حرفه‌ای‌گرایی؛ خصوصی‌سازی؛ عوامل بیرونی و فضای سازمانی؛ فقدان عزم ملی و ظاهرسازی؛ ارتقاء نظام نظارت و کنترل؛ بسترسازی و انضباط حرفه‌ای و توسعه و بین‌المللی شدن صنعت ورزش می‌باشند. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد در شرایط موجود، ساختار صنعت ورزش کشور آمادگی لازم برای خصوصی‌سازی را ندارد و در همة ابعاد خود و با الهام از قوانین بالادستی نیاز جدی به مهندسی مجدد دارد.
چکیده انگلیسی:
Objective: The purpose of this research was to design the privatization model in Iran's Sports Industry. Methodology: This study has a qualitative approach and we used the grounded theory as a research method. For gathering data, we studied high level documents and we interviewed with 15 elites who were aware of this subject. The validity of this research was examined and approved by the interviewers and then expert professors. The reliability of it is 0/84 which was obtained by using the interstitial agreement method. For data analysis we used the continuous comparison method in three stages: open, axial and selective coding. Results: As a result of analysis of interviews and high level documents, 118 key concepts were developed in the form of 51 categories and 11 main categories. Major categories include the Requirements of high level documents; Management of change, evolution and conflict; structural reform; commercialization; professionalism; privatization; external factors and organizational environment; Lack of National determination and appearances; promotion of supervisory and control system; Professional development and discipline; and the Development and internationalization of the sports industry. Conclusion: It seems that in the current situation, the structure of the sports industry is not ready for privatization, and in all its dimensions, inspired by high level documents, it needs serious reengineering.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
