چکیده:
هدف: هدف کلی پژوهش حاضر بررسی هوش اخلاقی مدیران و تعیین رابطة بین هوش اخلاقی مدیران با اثربخشی سازمان‌های داوطلبی ورزشی در استان خراسانشمالی بود. روش‌شناسی: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق حاضر را مسئولان و اعضای هیأت‌های ورزشی استان خراسانشمالی تشکیل دادند. با توجه به محدود بودن این افراد، نمونه برابر جامعه در نظر گرفته شد (n=N). بدین منظور 184 نفر (59 نفر از مدیران و 125 نفر از اعضای هیأت‌های ورزشی) پرسشنامه‌های ویژگی‌های فردی، هوش اخلاقی لنیک و کیل (2011) و اثربخشی سازمانی عیدی (1391) را تکمیل کردند. روایی پرسشنامه‌ها با بهره‌گیری از نظرهای اصلاحی استادان مدیریت ورزشی، مدیران و اعضای هیأت‌های ورزشی به دست آمد و پایایی آن‌ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 90/0 و 92/0 تعیین گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون کالموگراف-اسمیرنوف، ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون یو‌من‌ویتنی و کروسکال‌والیس) در سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین هوش اخلاقی مدیران با اثربخشی هیأت‌های ورزشی (02/0 ,p=19/0r=) رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین، بین میانگین نمره‌های هوش اخلاقی مدیران و متغیرهای جمعیت شناختی تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: با توجه به رابطه معنیدار مثبت بین هوش اخلاقی و اثربخشی سازمان‌های داوطلبی، بر ضرورت توجه به هوش اخلاقی مدیران به‌منظور اثربخشی بهتر سازمان تأکید نموده است.
چکیده انگلیسی:
Objective: The purpose of this study was to determine the relationship between managers’ moral intelligence and effectiveness of voluntary sport organizations in North Khorasan province. Methodology: The method of this study was descriptive-correlation. The statistical population of this study comprised the sports associations managers and members. Due to limitation of the community, the statistical sample was equal to statistical population (n=N). Therefore, 184 people (59 managers and 125 members) completed the moral intelligence questionnaire of Lennick & Kiel (2011) and organizational effectiveness questionnaire of Eidy (2012). The validity of questionnaires was confirmed by corrective comments of experts of sport management, sports board managers, and their members and their reliability was determined by Cronbach’s alpha coefficient 0.90 (MIQ) and 0.92 (OEQ) respectively. The data was analyzed using descriptive and inferential statistics (Kolmogrov-Smirnof, Spearman Correlation, Mann-Whitney Test & Kruskal-Wallis Test) (α≤0.05). Results: The result showed that the relationship bwtween managers’ moral intelligence sports staff effectiveness was positive and significant (r=0.19, P=0.02). Also, there were no significant difference among mean scores of moral intelligence and demographic variables. Conclusion: Considering the positive relationship between moral intelligence and effectiveness of voluntary sport organizations, the necessity of the moral intelligence of managers is emphasized for better effectiveness of organizations.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
