چکیده:
داستان‌های قرآنی به عنوان یکی از بی‌شمار اعجازهای زبانی قرآن، به فراخور حال مخاطب در مقاطع مختلف توسط الله جل شأنه روایت شده‌اند. این راوی توانا هر داستانی را برای منظوری خاص و در جهت هدفی مشخّص، ذکر می‌کند و از مخاطب خود می‌خواهد که در آن تدبّر کند. ضرورت این تدبر، عاملی شد تا در این پژوهش با دیدی نو یعنی از دید علم نشانه‌شناسی به یکی از این داستان‌ها ـ داستان حضرت موسی (ع) در سورة «طه« ـ نگریسته شود. مهمترین یافته‌های این پژوهش که با روش تحلیلی‌ـ توصیفی نگاشته شده بیانگر این مطلب است که داستان حضرت موسی (ع) در سورة «طه» اوّلاً، یک داستان روایی است که تمام عناصر یک داستان را در حد مطلوبی دارد و ثانیاً، بخوبی می‌توان از علم نشانه‌شناسی برای فهم بهتر آن سود جست و نشانه‌های این داستان مثل «النار»، «الصلاة»، «اَلْیَمّ»، «العصا» و «العِجْل» ـ را کشف و بررسی کرد.
چکیده انگلیسی:
Quranic stories, among numerous linguistic miracles of Quran, are revealed by God according to the situation of the audiences. God has revealed every story for an end and invites the audience to reflect upon it. For such a reflection, we came to have a new look at the story of Prophet Moses in Taha Chapter. This research which has been done with an analytic-descriptive method shows that the story of the Prophet Moses in Quran is a narrative story with all the necessary elements for an ideal story and also we can use the knowledge of typology to understand its types as "al-nnar", "al-salat", a"l-Yamm", "al-asa", and "al-ejl". Keywords: Quranicstoriy, Prphet Moses, Taha Chapter, type, typology.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
