چکیده:
تنوع گونهای سوسک‌های خانواده Carabidae درجنوب شرق استان تهران در سال 1394 مورد مطالعه قرارگرفت. جمع آوری این حشرات با استفاده از تله گودالی از اکوسیستمهای مختلف زراعی مانند یونجه و جو و فضای سبز انجام شد. تنوع گونهای با استفاده از نرم افزار Species Diversity and Richness (SDR) محاسبه شد. تنوع گونهای آلفا، شاخص شانون واینر، شاخص سیمپسون، تنوع گونهای بتا، سکنواختی گونهای، شاخص پیلو جی، غنای گونهای و شاخص شباهت محاسبه شد.در این تحقیق در مجموع 450 نمونه متعلق به 12 گونه جمعآوری شد. گونهها شامل Acinopuspicipes (Olivier, 1795)، Amaraovate (Fabricius, 1792)، Brachinus ejaculans Fisher von Waldheim, 1828، Calathus fuscipes (Goeze, 1777)،Calathusmelanocephalus (Linnaeus, 1758)، Cylinderagermanica (Linnaeus, 1758)، Distichusplanus (Bonelli, 1813)، Harpalusgriseus (Panzer, 1796)، Harpalus rufipes (Degeer, 1774)،Poecilus wollastoni (Wollaston, 1854) ، Siagonaeuropaea Dejean, 1826 و Zabrus tenebrioides (Goeze, 1777) میباشند.بر اساس نتایج به دست آمده، گونهDistichus planus در مزرعه جو پاکدشت و قرچک دارای بیشترین فراوانی بود. فضای سبز دانشکده ابوریحان با 8 گونه و مزرعه یونجه پاکدشت با 5 گونه دارای بیشترین و مزارع جو پاکدشت و قرچک با 4 گونه دارای کمترین تعداد گونه بودند. همچنین مزرعه یونجه پاکدشت دارای بیشترین میزان یکنواختی و مزرعه جو پاکدشت دارای کمترین یکنواختی بودند. بر اساس شاخص شباهت، از نظر تنوع گونهای سوسک های زمینی فضای سبز دانشکده ابوریحان و مزرعه یونجه پاکدشت بیشترین شباهت را بهم نشان دادند (75 درصد) و مزرعه جو پاکدشت و قرچک با مزرعه یونجه پاکدشت کمترین شباهت را داشتند (33 درصد).
چکیده انگلیسی:
Background and objectives Ground beetles as ‘‘generalist predators’’ are one of the most common and species-rich families of arthropods in agricultural ecosystems and their role as effective bioindicators is well known. Materials and Methods Ground beetles (Carabidae) of south east of Tehran province was studied during 2015. These beetles were collected by pitfall traps from different ecosystems such as alfalfa and barley farms as well as green lands. The species diversity was studied by Species Diversity and Richness software. Different tests in this study included: Alpha Diversity index, Shannon-Wiener Index, Simpson Index, Beta (β) diversity, Species Evenness, Pielou J Index, Species Richness and Similarity index. Results In this study 450 specimens belonging to 12 species were collected. The species include Acinopuspicipes (Olivier, 1795), Amaraovate (Fabricius, 1792), Brachinus ejaculans Fisher von Waldheim, 1828, Calathus fuscipes (Goeze, 1777)،, Calathusmelanocephalus (Linnaeus, 1758), Cylinderagermanica (Linnaeus, 1758), Distichusplanus (Bonelli, 1813), Harpalusgriseus (Panzer, 1796), Harpalus rufipes (Degeer, 1774), Poecilus wollastoni (Wollaston, 1854), Siagonaeuropaea Dejean, 1826 and Zabrus tenebrioides (Goeze, 1777).Based on the results, Distichus planus had the most divergence in barley fields of Pakdasht and Gharchak. Green land of Abureyhan campus and alfalfa field of Pakdasht with 8 and 5 species, respectively, had the highest number of species. Both of barley fields of Pakdasht and Gharchak with 4 species had the lowest number of species. Moreover, the alfalfa field of Pakdasht and barley field of Pakdasht had the highest and lowest evenness, respectively. Based on the similarity index, green land of Abureyhan campus and alfalfa field of Pakdasht had the most similarity (%75) and barley of Pakdasht and Gharchak with alfalfa field of Pakdasht had the lowest similarity (%33). Discussion Carabid beetles are important biological control agents in agroecosystems and their study of biodiversity help to pest management program. The results of this study enhanced our knowledge regarding the diversity of Carabid species in central Iran.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
