عناصر فراگفتمان و چگونگی تکامل آنها در طول زمان : بررسی تکامل تاریخی نشانگرهای موضع در بخش روش شناسی مقالات تحقیقی
عناصر فراگفتمان و چگونگی تکامل آنها در طول زمان : بررسی تکامل تاریخی نشانگرهای موضع در بخش روش شناسی مقالات تحقیقی
عنوان فارسی :
عناصر فراگفتمان و چگونگی تکامل آنها در طول زمان : بررسی تکامل تاریخی نشانگرهای موضع در بخش روش شناسی مقالات تحقیقی
عنوان انگلیسی :
Gearing the Discursive Practice to the Evolution of Discipline: Diachronic Corpus Analysis of Stance Markers in Research Articles’ Methodology Section
چکیده:
علیرغم علاقه و تحقیقات گسترده در بین زبان شناسان کاربردی دراستفاده از عناصر فراگفتمان ، اطلاعات کمی در مورد چگونگی تکامل آنها در طول زمان در پاسخ به شیوه های در حال توسعه مجامع دانشگاهی وجود دارد . با داشتن چنین انگیزه ای ، پژوهش حاضر با استفاده از 4.3 میلیون کلمه از سه ژورنال برتر زبانشناسی کاربردی به منظور یررسی تکامل تاریخی نشانگرهای موضع در بخش روش شناسی مقالات تحقیقی از سال 1996 تا 2016 شکل گرفنه است. مدل فراگفتمان Hyland's (2005b) برای تجزیه و تحلیل مجموعه داده های انتخاب شده مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار AntConc مورد بررسی قرار گرفت (آنتونی ، 2011). علاوه بر این ، ازمونChi-Square برای تعیین اهمیت آماری یه کار گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها کاهش قابل توجهی در فراوانی کلی نشانگرهای موضع در بخش روش شناسی نشان داد. جالب اینجاست که این کاهش کاملاً ناشی از کاهش کلی استفاده ازضمایرابراز خود بود. با بررسی تعاملی نوشتار آکادمیک از چنین منظر تاریخی، می توان چنین استدلال کرد که استفاده انتخابی از نشانگرهای موضع توسط نویسندگان دانشگاهی در طول زمان به معنای ان است که فراگفتمان در خلاء عمل نمی کند و نسبت به تغییرات در رشته های دانشگاهی و شیوه های آنها حساس است.
چکیده انگلیسی:
Despite widespread interest and research among applied linguists to explore metadiscourse use, very little is known of how metadiscourse resources have evolved over time in response to the historically developing practices of academic communities. Motivated by such an ambition, the current research drew on a corpus of 874315 words taken from three leading journals of applied linguistics in order to trace the diachronic evolution of stance markers in methodology section of research articles from 1996 to 2016. Hyland’s (2005b) model of metadiscourse was adopted for the analysis of the selected corpus. The data were explored using concordance software AntConc (Anthony, 2011). Moreover, a Chi-Square statistical measure was run to determine statistical significances. The analysis revealed a significant decline in the overall frequency of stance markers in methodology section of RAs. Interestingly, this decrease was entirely due to the overall decline in the use of self-mentions. Approaching interactional dimension of academic writing from such a diachronic perspective, it might be argued that the very selective use of stance markers by academic writers over time means metadiscourse does not operate in vacuum and is sensitive to changes within disciplines and their academic practices.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
