چکیده:
امروزه تمام ارگان‌ها و سازمان‌های هوانوردی جهان از جمله ایکائو به دنبال راه‌حل‌هایی جهت رفع بحران کمبود فضای پروازی، رشد ترافیک هوایی جهانی و فراهم کردن ایمنی پروازها هستند. نگرش کارایی محور در بحث ناوبری (PBN) که یک جهش از ناوبری مبتنی برسیستم به ناوبری مبتنی بر عملکرد است. این نگرش راه‌حلی است که می‌تواند مشکلات ناشی از افزایش تعداد پروازها و شلوغی مسیرهای هوایی را بهبود بخشد. طرح‌های پروازی PBN از طریق اجرای RNP و RNAV پیاده‌سازی می‌شود. برای استفاده از این طرح‌ها در گیرنده FMS هواپیماها چندین حسگر ورودی در نظر گرفته شده است. مهم‌ترین حسگر ورودی GNSS است. این سنسور، به صورت پیوسته از عملیات PBN پشتیبانی می‌کند. با این حال، سرویس‌های GNSS در برابر اثرات جوی و نویزهای عمدی آسیب‌پذیر هستند. در این مقاله، فرصت‌ها و چالش‌های مربوط به استفاده از DME به‌عنوان منبع جایگزین برای موقعیت‌یابی، ناوبری و زمان‌بندی ( PNT) در غیاب خدمات GNSS مورد بحث قرار می‌گیرد.
چکیده انگلیسی:
Today, all world's aviation organizations, including ICAO, are looking for solutions to airspace shortage, growth of global air traffic, and safety of flights. Performance based navigation (PBN), which is a transition from System-Base to Performance-Base Navigation is a solution that can improve the problems caused by an increase in the number of flights and complexity of air routes. PBN flight plans are implemented through RNP and RNAV. To use these designs, FMS receivers have several input sensors. The most important GNSS input sensor continuously supports PBN operations. However, GNSS services are disable due to atmospheric effects and human-made noise. This paper discusses the opportunities and challenges associated with use of DME as an alternative source for positioning, navigation, and timing (PNT) in the absence of GNSS services.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
