شاید هیچ‌گاه بشر گمان نمی‌کرد جهانی که بیش از دو سوم مساحت آن را آب فراگرفته روزی‌گرفتار «بحران آب» شود. واقعیت آن است که از این حجم فراوان آب، تنها 5/2 درصد شیرین وقابل استفاده است. سه چهارم از این مقدار نیز به صورت یخ و برف در یخچال‌های قطبی وکوهستانی انباشته شده و فقط یک چهارم برای استفاده موجودات زنده باقی می‌ماند. ذخایر آب‌شیرین شاید ارزشمندترین منبع تجدید شونده در کرة زمین باشد. آب که تصفیه و انتقال آن دشوارو پرهزینه و جایگزینی آن غیرممکن است، تنها عنصری است که برای شرب، تولید محصولات‌غذایی، توسعه اقتصادی، احیای محیط زیست و تداوم نسل موجودات زنده و گیاهان اهمیتی‌حیاتی دارد. از این رو بایستی آب را به مثابه کالایی طبیعی و محدود با ارزش فراوان در نظرگرفت. کمیابی آب باعث امنیتی شدن آن شده است. مقاله حاضر می‌کوشد صبغه و تبعات امنیتی‌آب را تبیین نماید.
