چکیده:
از آغاز تلاشها در جهت درک ابعاد بین فردی ارتباطات علمی و دانشگاهی در دهه 1980 ، پتانسیلهای تحلیلی مفهوم فراگفتمان باعث تحقیقات بسیار زیادی شده است. هر چند این پتانسیلهای تحلیلی مطالعه ژانرهای آکادمیک گوناگون را تسهیل نموده اند با اینحال همواره این تهدید وجود داشته است که تحلیلهای متنی از منشا و انگیزه های بافتی فراگتمان تفکیک گردند. در برخی موارد این تفکیک چنان مشهود بوده که ماهیت اصیل گفتمانی ابعاد بین فردی فراگفتمان به فراموشی سپرده شده و پزوهش به تقلیل تحلیل گفتمان به دسته بندیهای متنی فرو کاسته شده است. در واکنش به این امر، مقاله حاضر در صدد ارائه ی الگویی اولیه است که در چهارچوب آن بتوان منشا بافتی ویژگیهای فراگفتمانی را کشف نمود.
چکیده انگلیسی:
Since the early development of interest in the interpersonal dimensions of academic communication in the 1980s, the analytic potentials of the concept of metadiscourse have motivated a large number of investigations. Although these analytic potentials have facilitated the study of diverse academic genres, there has always been a risk of detachment of textual analyses form the contextual origins and motivations. In some cases, this detachment has been so observable that the true discoursal nature of the interpersonal dimensions of academic communication has been reduced to classifications of a large number of pure textual properties. As a reaction to this reductionist trend, the present article provides a preliminary framework within which the contextual origins of metadiscourse features can be understood. It is suggested that if the findings of metadiscourse research are meant to be interpreted in meaningful ways, they should be contextualized within such process-oriented frameworks.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
