چکیده:
پژوهش پیش‌رو در صدد واکاوی و پاسخگویی به این سؤال اساسی بر آمده است که موانع عمدۀ فرهنگی که در دوره پهلوی دوم سبب عدم دستیابی جامعه ایران به توسعه سیاسی گردید، چه بوده است؟ و مهم‌ترین آنها کدام‌‌اند؟ این پژوهش با الهام از رویکرد وبری در اهمیت فرهنگ و همچنین رویکرد نوسازی بازنگری شده اینگلهارت و با به‌کارگیری روش تحقیق تاریخی و اسنادی، با مراجعه به کتابخانه‌های حقیقی و مجازی و بررسی کتب و اسناد معتبر مرتبط با موضوع تحقیق از طریق فیش‌برداری به جمع‌آوری و تحلیل و فراتحلیل اطلاعات تاریخی و پژوهش‌های جامعه‌شناسی مرتبط با موضوع تحقیق اقدام شده است.یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که فرهنگ استبدادی حاکم بر جامعه و نظام سیاسی حاکم وقت و مدیریت اقتدارگرایانۀ پهلوی دوم بر نهادهای مختلف جامعه و سرکوب جامعۀ مدنی و انحلال احزاب سیاسی و تشکل‌های اجتماعی و فرهنگی منتقد وابسته به طبقۀ متوسط و قطع جریان روشنفکری پویا و آزاد به‌عنوان مهم‌ترین موانع فرهنگی توسعۀ سیاسی در آن دوره محسوب می‌شود و همچنین فقدان نگرش علمی و عقلانی، روحیۀ پرسشگری و نقد در جامعه، ضعف جامعۀ مدنی، حضور قوی باورهای خرافی سنتی در متن جامعه، فقدان فرهنگ گفت‌و‌گو، نبود یک جریان روشنفکری اصیل، آزادی‌خواه ملی و فقدان مطبوعات منتقد و اعمال سانسور شدید بر سایر مطبوعات و وسایل ارتباط جمعی، باعث ناکامی جامعۀ ایران در دستیابی به توسعۀ سیاسی در دورۀ پهلوی دوم گردید.
چکیده انگلیسی:
This study with the title of “analysis of cultural barriers for political development of Iran: Second Pahlavi era” aims to respond to this important question that what are the most significant cultural barriers of Second Pahlavi era that impede Iran’s society in pursuit of reaching political development? Hence in order to gather relevant data and analyze historical evidences, historical and Analytical study methods were undertaken, by referring to actual and virtual libraries accompanied with scrutinizing valid documents, books and other relevant references. The findings of this study indicate that the governing dictatorship culture across the society and kingdom structure, absence of scientific and logical mentality, lack of questioning and criticizing attitude in society, weakness of civil society, strong presence of superstitious and traditional believes in context of society, dearth of affability and tolerance culture, lack of an original national liberal intellectual movement and authoritarianism management of Mohammad Reza Shah over various organizations and repressing civil society, political parties and critic sociological constitutions dependent to middle age traditional and contemporary class, closing critical journals and imposing heavy censorship on journals and other mass media beside suppressing dynamic intellectual movements, inhibit Iran’s society in reaching political development during Second Pahlavi era.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
