چکیده:
با کاهش روابط اجتماعی در خانه‌های امروزی نسبت به گذشته، توجه به خصیصه‌های محیط‌های مسکونی اهمیت یافته است. تحقیقات از فردگرایی به عنوان منشأ ناهنجاری‌های اجتماعی از جمله: عدم شناخت خود، خودکم‌بینی، اختلالات روانی، پیری زودرس و افزایش معضلات اخلاقی در میان جوامع شهری امروزی یاد می‌کنند. خانه به عنوان اصلی‌ترین محیط زندگی انسان نقشی تعیین‌کننده در بروز رفتارهای اجتماعی افراد دارد؛ بنابراین افزایش دانش طراحان نسبت به خصیصه‌های مطلوب محیط در جهت ارتقای نقش اجتماعی افراد در خانه می‌تواند بر کاهش فردگرایی اثرگذار باشد. هدف تحقیق حاضر شناخت مؤلفه‌های کالبدی مؤثر بر میزان تعاملات اجتماعی ساکنان در محیط خانه است. بدین منظور با روش تحلیلی و استفاده از ابزار پرسشنامه دو گونۀ مسکن (بدون حیاط و حیاط‌دار) در شهر ایلام بررسی گردید. برای گونۀ مسکن حیاط‌دار از 41 نفر و برای گونۀ مسکن بدون حیاط از 34 نفر پرسش شد؛ این افراد به صورت تصادفی از بین کسانی انتخاب شدند که تجربۀ زندگی در این گونه مسکن‌ها را داشته‌اند؛ نتایج تحقیق نشان داد که سه متغیر مجاورت عملکردی، سبک زندگی و نیاز به کمک متقابل، عوامل مهم و مشترک در اجتماع‌پذیری افراد در دو گونۀ مسکن بوده است. در نهایت پیشنهاد شد که از توسعۀ خانه‌های بدون حیاط جلوگیری شود و در صورت عدم تحقق این امر به حضور حیاط در طبقات برای هر واحد مسکونی توجه گردد؛ همچنین فارغ از ابعاد و مساحت حیاط، هندسۀ قرارگیری حیاط نسبت به خانه مد نظر طراحان باشد.
چکیده انگلیسی:
The environment could be affected by suitable social activities. The attempt of this research is to identify the effective variables on sociability in housing. The results of the research showed that the final set of variables grouped into 5 categories: physical, spiritual, contextual, activity and personal factors. Physical factors consisted of functional distance, functional centrality, flexibility and adaptability, functional propinquity. Spiritual factors were experience and place. Contextual factors consisted.
of neighborhood, services and safety. Activity factors were life style, time and process. Personal factors consisted of privacy and interaction, age, gender, and education. Activity factors were the least important one. The physical factors of housing have a significant role in increasing sociability. Functional distance describes how likely people will come into contact with each other. Propinquity, the increased likelihood of developing a relationship with someone due to closeness in proximity, is influenced by not only physical distance but functional distance as well. The analysis of the results of the research proved the theory that environment affects the behavior. This would provide a wealth of data that could be used for future research.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
