چکیده:
ویتگنشتاین در تراکتاتوس با آهنگی کانتی فلسفه را سراسر نقد زبان معرفی می‌کند. یکی از خوانش‌های شایع از تراکتاتوس، و شاید متداول‌ترین آن، خوانش کانتی است. در این قرائت مؤلفه‌‌های کانتی تراکتاتوس پررنگ می‌‌شود و فلسفۀ متقدم ویتگنشتاین کانتی فهمیده می‌‌شود. البته این بدین معنا نیست که تراکتاتوس از جنبه‌‌های غیرکانتی و غیرنقدی تهی باشد. میان شارحانی که به این نوع قرائت شهره‌‌اند اختلافات درخور توجهی وجود دارد. از طرف دیگر مفاهیمی مانند مؤلفۀ کانتی و فهم کانتی تراکتاتوس بسیار کلی است و بهرۀ شایان توجهی را نصیب مخاطب نمی‌‌کند. گاه از چنین مفاهیمی برداشتی به ذهن متبادر می‌‌شود که اندکی تحقیق آن را برنمی‌‌تابد. از این‌رو در این نوشتار بر آن شدیم که دیدگاه یکی از شارحان کانتی تراکتاتوس را تبیین کنیم تا، از این رهگذر، این نوع قرائت در مسیر روشن‌شدن قدم بردارد. این نوشتار پژوهشی تطبیقی را میان فلسفۀ متقدم ویتگنشتاین و فلسفۀ کانت در قلمرو نقد عقل محض از دیدگاه دیوید پیرس، یکی از شارحان پرآوازۀ ویتگنشتاین، رقم می‌‌‌‌زند.
چکیده انگلیسی:
Wittgenstein practices a critique of language, in a broad Kantian sense. In the middle of the Tractatus Wittgenstein writs whit Kantian ring: All philosophy is critique of language. There is a fairly long tradition of reading that finds the Tractatus basically Kantian.
Considering the importance of this reading in relation to the Tractatus, this article attempts to explain and analyze this reading according to David Pears. Pears believes that the simplest general characterization of Wittgenstein’s earlier philosophy is that it is critical in the Kantian sense of that word. Kant offered a critique of thought and Wittgenstein offers a critique of the expression of thought in language.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
