بررسی همه‌گیرشناسی ناتوانی یادگیری املاء در دانش‌آموزان دختر و پسر دوره ابتدائی شهر اهواز و اثر درمان چندحسی در کاهش ناتوانی یادگیری املاء در آنان
بررسی همه‌گیرشناسی ناتوانی یادگیری املاء در دانش‌آموزان دختر و پسر دوره ابتدائی شهر اهواز و اثر درمان چندحسی در کاهش ناتوانی یادگیری املاء در آنان
عنوان فارسی :
بررسی همه‌گیرشناسی ناتوانی یادگیری املاء در دانش‌آموزان دختر و پسر دوره ابتدائی شهر اهواز و اثر درمان چندحسی در کاهش ناتوانی یادگیری املاء در آنان
عنوان انگلیسی :
Prevalence of Dysgraphia and the Effects of Multi-Sense therapy on Reduction of Writing Difficulties of Primary School Students in Ahvaz
چکیده:
ناتوانی یادگیری نوشتن یکی از اختلالات یادگیری بخصوص است که به درک یا استفاده از زبان نوشتاری مربوط می‌شود. برای تشخیص این اختلال باید مهارتهای نوشتن کودک به طور قابل توجهی زیر سن تقویمی، هوش و عملکرد تحصیلی وی باشد. این اصطلاح اصولاً افرادی را که به واسطه معلولیتهای دیداری، شنیداری یا حرکتی، همچنین عقب ماندگی ذهنی یا محرومیتهای محیطی، فرهنگی یا اقتصادی به مشکلات یادگیری دچار شده‌اند، شامل نمی‌شود. این پژوهش با هدف بررسی همه‌گیرشناسی ناتوانی یادگیری املاء در بین دانش‌آموزان دوره ابتدائی و بررسی تأثیر روش ترمیمی چند حسی در کاهش این ناتوانی انجام پذیرفته است. در این پژوهش روش آزمایشی میدانی به کار رفته است که در آن از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروههای آزمایشی، گواه و گواه بهنجار استفاده شده است. نمونه مربوط به همه‌گیرشناسی 160 کلاس (شامل 4000 دانش‌آموز پسر و دختر) دبستانهای اهواز بود که به صورت نمونه‌گیری مرحله‌ای انتخاب شدند. همچنین 180 دانش‌آموز به طور تصادفی ساده برای آزمون فرضیه‌ها گزینش شدند. برای جمع آوری داده‌ها از آزمونهای تشخیصی اختلال املاء، ماتریسهای پیشرونده ریون، آزمون املاء و بررسی پرونده تحصیلی دانش‌آموز استفاده شد. یافته‌های این پژوهش نشان داد که میزان همه‌گیرشناسی ناتوانی یادگیری املاء 7 درصد است. میزان همه‌گیرشناسی ناتوانی یادگیری املاء در دانش‌آموزان پسر نسبت به دختر (6/7 درصد در مقابل 4/6 درصد) بیشتر است. نتایج حاصل از اجرای آزمایش روش ترمیمی چند حسی نشان داد که استفاده از این روش به صورت معنی‌داری باعث کاهش اختلال املاء می‌گردد و پس از یک ماه پیگیری نتایج حاصل از مداخله نسبتاً پایدار بودند.
چکیده انگلیسی:
Dysgraphia is a term used to describe children who have specific difficulties in perception or production of written language. In order for this diagnosis to be made, an individual is assumed to display writing skills substantially below those expected, given the person’s chronological age, measured intelligence, and appropriate education. This disoder does not include those students who have learning difficulties because of visual, hearing or physical disabilities, mental retardation or poor environmental, social or economical conditions. Two goals were pursued in this study: investigating the prevalence of dysgraphia in primary schools of Ahvaz, and the effects of multi- sense therapy on reduction of writing difficulties. The experimental- control, with pretest- posttest design, was used in this study. The prevalence sample size was 4000 students (2000 boys and 2000 girls) selected randomly from primary schools in Ahvaz. Results indicated that the prevalence of dysgraphia was higher for boys than for girls (%7.6 for boys and %6.4 for girls). Also the results of ANOVA (repeated measures) showed that the use of multi-sense therapy significantly reduces dysgraphia. In addition, the effects of therapeutic intervention stayed after a month later.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
