چکیده:
نانوکامپوزیتهای پلیلاکتیک اسید، به واسطه زیست تخریب پذیری کاربردهای متعددّی در بستهبندی مواد غذایی دارند. با این وجود، کاربرد نانوکامپوزیت پلیلاکتیک اسید تا حدّی به دلیل محدودّیت خصوصیات فیزیکی همچون پایداری حرارتی، ممانعتکنندگی از گاز و شکننده بودن، محدود است. پراکنش نانو رس در ماتریکس پلیلاکتیک اسید میتواند باعث بهبود قابل توجّهی در خصوصیات نانوکامپوزیتهای آن گردد. در این مطالعه، مکانیسمهای درگیر در هوازدگی طبیعی و اثر آن در تغییر خصوصیات نانوکامپوزیتهای پلیلاکتیک اسید طی دوره نگهداری بررسی شده است. تخریب شیمیایی پلیمر یک فرآیند بسیار مهم و برگشت ناپذیر است که عملکرد تمام مواد پلاستیکی را طی دوره بستهبندی تحت تأثیر قرار داده و در نهایت منجر به افت خصوصیات محافظتکنندگی آن میگردد. هوازدگی طبیعی (یا هوازدگی در فضای باز) به طور گسترده جهت ارزیابی دوام پلیمرهای بستهبندی مواد غذایی استفاده شدهاند. فرآیند تخریب نوری اکسیداتیو یا فتواکسیداسیون نانوکامپوزیتهای بستهبندی به عوامل مختلفی بستگی دارند و مهمترین عامل آن، نور خورشید است که مسئول شروع یا آغازگر فرآیندهای نوری در تخریب پلیمرها میباشد. ماهیت محصولات اصلی اکسیداسیون نانوکامپوزیتهای بستهبندی به خوبی شناخته شده؛ اگرچه مکانیسمهای مؤثر در اکسیداسیون تا حدّی بحث برانگیز است. مطالعات نشان داد که خصوصیات فیزیکوشیمیایی و عملکردی نانوکامپوزیتهای پلیلاکتیک اسید و رس PLA/Cloisite 30B، طی نگهداری تغییر میکند. همچنین، ترکیبات با وزن مولکولی پایین در پلیمر ایجاد شده و این میزان کاهش با افزایش میزان رس، زیاد میشود. شاخص بلورینگی طی دوره نگهداری افزایش مییابد. دمای انتقال شیشهای (Tg) کاهش یافت که این میزان کاهش در مقادیر بالای رس، بیشتر بود. افت پاسخ مکانیکی در نتیجه تخریب نوری پلیمر هم مشهود است. بر این اساس، گزارش شد که اغلب خصوصیات کششی فیلمهای پلی لاکتیک اسید تحت تأثیر تابش نور ماوراء بنفش است. حضور پرکنندههای رس در ماتریکس نانوکامپوزیتهای پلیلاکتیک اسید میتواند، علاوه بر بهبود خصوصیات فیزیکی فیلمهای حاصل (شکننده بودن، بازدارندگی به گازها و غیره)، فرآیند تخریبپذیری آنها را هم به کمتر از شش ماه کاهش میدهد که مشکل عمده پلیمرهای سنتزی در مبحث بستهبندی مواد غذایی است.
چکیده انگلیسی:
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
