چکیده:
افزایش تولید و حجم مصرف پلاستیکها و کامپوزیتهای نفتی در زندگی روزمره بشر، منجر به تجمع حجم عظیمی از ضایعات پلاستیکی غیرقابل تجزیه شده است و این امر سبب ایجاد مشکلات زیست محیطی زیادی گردیده است. ارزیابیها، نشان میدهد که هر ساله مقادیر بسیار زیادی پلاستیک در سراسر جهان تولید میشود و حجم زیادی از آنها به دور انداخته میشوند و مقدار زیادی زباله پلاستیکی به محیطهای دریایی وارد شده و تجمع مییابند. از آنجایی که زیست پلیمرها، از منابع تجدیدپذیر به دست میآیند و بنابراین زیست تخریب پذیر میباشند، بنابراین استفاده از آنها در مقایسه با پلیمرهای بر پایه ترکیبات نفتی، دارای حداقل آثار منفی زیست محیطی کمتری است. استفاده از پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر از دو بعد می‌بایست مورد تأیید قرار گیرند، یکی از دیدگاه محیط‌زیستی است؛ یعنی این مواد باید به سرعت در محیط تجزیه شوند و دیگری، از دیدگاه صنعتی است، به این معنا که مواد باید خصوصیات مورد انتظار صنعت را از جمله دوام و کارایی داشته باشد. هزینه کم، تجدیدپذیر بودن، دسترسپذیری و پایداری گرمایی مناسب از مزایای اصلی پلیمرهای زیست تخریبپذیر میباشد. در این مقاله، تعدادی از مهمترین مشتقات سلولزی مثل کربوکسی متیل سلولز، نیترات سلولز، سلوفان و غیره که در ساخت فیلمهای زیست تخریبپذیر برای بستهبندی مواد غذایی کاربرد دارند، بررسی شده است.
چکیده انگلیسی:
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
