چکیده:
این پژوهش با هدف مقایسۀ توانایی نظریۀ ذهن در کودکان ناشنوا و شنوای 9 تا 11 ساله اجرا شد. روش پژوهش پس‌رویدادی و جامعۀ آماری همۀ دانش‌آموزان شنوا و ناشنوای 9 تا 11 سالۀ شهرستان تربت جام بودند که از میان آنان 30 دانش‌آموز ناشنوا به روش تصادفی ساده و 30 دانش‌آموز شنوا به روش تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزار سنجش پرسشنامۀ نظریۀ ذهن (هپی، 1994) بود. عارفی (1386)، روایی و پایایی این مقیاس را تأیید کرد. داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین دانش‌آموزان ناشنوا و شنوا در توانایی نظریۀ ذهن، با کنترل متغیر هوش عملی تفاوت معناداری وجود دارد (01/0 P < ). به بیان دیگر، دانش‌آموزان ناشنوا در مقایسه با دانش‌آموزان شنوا، توانایی نظریۀ ذهن کمتری دارند. همچنین، مقایسۀ نظریۀ ذهن میان دانش‌آموزان ناشنوای با والدین ناشنوا و دانش‌آموزان ناشنوای با والدین شنوا، نشان‌دهندۀ بالاتر بودن میانگین نظریۀ ذهن در ناشنوایان والد ناشنوا نسبت به ناشنوایان والد شنوا بود (01/0 P < ). بین دختران و پسران ناشنوا و شنوا در نظریۀ ذهن تفاوت معنادار مشاهده گردید (01/0 P < ).
چکیده انگلیسی:
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
