تاثیر پیاده‌روی با دو شدت متفاوت بر تعداد لکوسیت‌ها، سطوح پلاسمایی فاکتور نکروز تومور-آلفا و ترکیب‌بدن در زنان سالمند غیرفعال
تاثیر پیاده‌روی با دو شدت متفاوت بر تعداد لکوسیت‌ها، سطوح پلاسمایی فاکتور نکروز تومور-آلفا و ترکیب‌بدن در زنان سالمند غیرفعال
عنوان فارسی :
تاثیر پیاده‌روی با دو شدت متفاوت بر تعداد لکوسیت‌ها، سطوح پلاسمایی فاکتور نکروز تومور-آلفا و ترکیب‌بدن در زنان سالمند غیرفعال
عنوان انگلیسی :
The effects of walking programs of two different intensities on leukocyte counts, plasma levels of Tumor necrosis factor-alpha and body composition in sedentary elderly women
چکیده:
زمینه و هدف در زنان مسن، افزایش برخی از نشانگرهای پیش‌التهابی، از عوامل خطر برای توسعه بیماری‌ها است. مطالعه حاضر، به بررسی تأثیر۱۲هفته پیاده‌روی با دو شدت متفاوت بر عوامل التهابی در زنان مسن پرداخته است.
مواد و روش‌ها سی زن مسن تمرین‌نکرده (۶۰-۷۰ ساله) به صورت تصادفی به سه گروه پیاده‌روی با سرعت متوسط (۱۱ نفر)، گروه پیاده‌روی سریع (۱۰ نفر) و گروه شاهد (۹ نفر) تقسیم شدند. گروه پیاده‌روی سرعت متوسط، با شدت ۵۰ تا ۵۵ درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره (HRRmax) و گروه پیاده‌روی سریع، با شدت ۷۰ تا ۷۵ درصد HRRmax پیاده‌روی کردند. هر دو گروه پیاده‌روی ۱۲ هفته و ۳ جلسه در هفته، از ۳۰ تا ۶۰ دقیقه تمرین کردند و گروه شاهد، بدون تمرین باقی ماند. حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max)، ترکیب‌بدن، تعداد لکوسیت‌ها (WBC) و سطوح پلاسمایی فاکتور نکروز تومور-آلفا (TNF-α)، قبل و بعد از دوره مطالعه اندازه‌گیری شد. برای تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آنالیز واریانس یک‌راهه، آزمون شفه و آزمون تی همبسته استفاده شد (P≤0/05).
یافته‌ها VO2max، به طور معنی‌داری در گروه پیاده‌روی سریع افزایش یافت. در هر دو گروه تمرین، وزن بدن، درصد چربی ( 1../.p =)، شاخص توده بدنی (3../.p=) به طور معنی‌داری کاهش و درصد عضله (.../۰=) افزایش یافت. درصد چربی احشایی فقط در گروه پیاده‌روی سریع، کاهش معنی‌داری یافت (28./.p=). همچنین در مقایسه با سطوح پایه، گروه پیاده‌روی سریع، کاهش معنی‌داری را در تعداد WBC نشان داد (4../۰=) تفاوت معنی‌داری در سطوح پلاسمایی TNF-α میان گروه‌ها وجود نداشت.
نتیجه‌گیری نتایج نشان داد که برنامه پیاده‌روی منظم می‌تواند بر ترکیب بدن در زنان سالخورده، تأثیر بگذارد اما ممکن است در کاهش نشانگرهای التهابی سیستمیک، مؤثر نباشد.
چکیده انگلیسی:
Introduction: In aged women, elevated levels of some proinflammatory markers are risk factors for the development of diseases. The present study investigated the effect of 12-week walking at two different intensities on inflammatory factors in elderly woman.
Materials and Methods: Thirty untrained elderly women (60—75 years) randomly divided into three groups. Moderate tempo walking group (MTWG, n=11), Brisk walking group (BWG, n=10), and the control group (CG, n=9). The MTWG, walked at 50—55% maximum heart rate reserve (HRRmax) and the BWG walked at %70-75 HRRmax. Both walking groups trained 12 weeks, 3 sessions per week, starting from 30 to 60 minutes and the CG remained untrained. Maximal oxygen consumption (VO2max), body composition, leukocyte counts (WBC) and plasma levels of Tumor necrosis factor-alpha (TNF-α), were measured before and after the study period. To analyze the data, oneway analysis of variance, Scheffe test and dependent t-test was used (P≤0.05).
Results: VO2max, increased significantly in BWG. Body weights, percent body fat (p =0.000), body mass index (p = 0.003) significantly decreased, and percent muscle (p = 0.000) increased in both exercise groups. Percent visceral fat (p = 0.028) significantly decreased in BWG. Also, BWG showed a significant reduction in WBC counts compared to baseline levels (p = 0.004). There were no significant differences in the plasma levels of TNF-α between the groups.
Conclusion: The results showed that regular walking program can affect body composition in elderly women, however, it may not be effective in reducing systemic inflammatory markers.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
