چکیده:
هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر آموزش مبتنی بر روش حل مسأله به صورت کارگروهی بر توانایی حل مسأله اجتماعی بود. این تحقیق از لحاظ هدف پژوهش کاربردی و از نطر اجرا شبه آزمایشی از نوع گروههای پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این تحقیق کلیه دانشآموزان پایه چهارم مقطع ابتدایی شهرستان سنقر بود که از میان آنها تعداد 50 نفر به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شد، ابزارهای مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه توانایی حلمسأله اجتماعی بود. برای تحلیل دادهها ازشاخصه های آمار توصیفی میانگین، انحراف معیار و برای پاسخگویی به فرضیه ها ازآزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که نمرات پس آزمون حل مسئله اجتماعی، بین اثر دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنیدار وجود ندارد.
چکیده انگلیسی:
The purpose of this study was to investigate the effect of problem-based education in group work on the ability to solve social problems. This research is an applied research in terms of the purpose of quasi-experimental research of pre-test-post-test groups with a control group. The statistical population of this study was all fourth grade elementary school students in Songhar city, from which 50 people were selected by cluster random sampling. The tools used in this study were the social problem solving ability questionnaire. Descriptive statistics of mean, standard deviation were used to analyze the data and analysis of covariance was used to answer the hypotheses. The results indicate that there is no significant difference between the effects of the experimental and control groups on the post-test scores of social problem solving.
خبرنامه
برای ثبت نام در خبرنامه و دریافت خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید.
